Ludwik Przysuski

Przysuski był synem krawca Hersza oraz bratem Abrama Przysuskiego, który również zaangażował się w działalność komunistyczną. W latach 1922-1928 studiował medycynę na Uniwersytecie Wileńskim, a już w 1921 roku został członkiem Komunistycznej Partii Polski (KPP) i przynależał do Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi (KPZB). Aktywnie uczestniczył w pracach Komitetu Dzielnicowego KPP w Warszawie-Woli oraz podwydziale inteligenckim Komitetu Warszawskiego KPP.

Od 1931 roku pełnił funkcję sekretarza komórki KPP dla pracowników służby zdrowia. W wyniku swoich działań komunistycznych wielokrotnie doświadczał represji i więzienia w okresie II Rzeczypospolitej. W październiku 1939 roku przeniósł się na terytoria zajęte przez ZSRR, gdzie najpierw pracował jako lekarz w stacji sanitarnej w Białymstoku, a następnie w Słonimiu w administracji służby zdrowia.

Z dniem 23 czerwca 1941 roku został zmobilizowany do Armii Czerwonej i służył jako naczelny lekarz szpitali wojskowych w kilku miastach ZSRR. Po wojnie przyjął członkostwo w Włoskiej Partii Komunizmu (WKP(b)). 13 maja 1944 roku objął stanowisko lekarza 1 Armii Polskiej w ZSRR oraz szefa Wydziału Leczniczego Polowego Punktu Ewakuacyjnego.

W okresie powojennym związał się z Polską Partią Robotniczą (PPR) oraz Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą (PZPR). Od 1946 do 1950 roku był zastępcą szefa III Wydziału Ministerstwa Obrony Narodowej generała Szareckiego, a od 18 marca 1950 roku służył jako zastępca kierownika Wydziału Administracyjnego Komitetu Centralnego PZPR odpowiedzialnego za sprawy służby zdrowia, aż do stycznia 1954 roku.

W latach 1954-1956 był dyrektorem Departamentu Służby Zdrowia najpierw w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP), a następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (MSW) w wyniku podziału MBP. Przysuski został odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W życiu osobistym był mężem Luby Krasuckiej, która również była działaczką KPP i ojcem jednego syna.

Jego pamięć trwa poprzez grób naCmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B31, rząd 3, grób 9), gdzie znajduje się w miejscu o szczególnym znaczeniu dla rodziny i historycznych wydarzeń.