Lidia Ostałowska, urodzona 9 stycznia 1954 roku w Warszawie, była znaną i cenioną postacią w polskim świecie mediów. Zmarła 21 stycznia 2018 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek zawodowy.
Była to polska dziennikarka, reportażystka, a także pisarka, która swoim życiorysem związana była z wieloma projektami kulturalnymi i społecznymi. Dodatkowo, jako działaczka społeczna, z pasją angażowała się w sprawy obywatelskie i społeczne, starając się wpływać na rzeczywistość wokół siebie.
Życiorys
Lidia Ostałowska ukończyła w 1977 roku studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Swoją karierę zawodową rozpoczęła jako dziennikarka w redakcji „Przyjaciółki” w latach 1979-1980, a następnie pracowała jako reporterka w „itd” w 1980 roku. Jednakże, po wprowadzeniu stanu wojennego i związanej z nim weryfikacji, straciła pracę. W tym trudnym okresie zaangażowała się w działalność podziemnej „Solidarności” oraz, w latach 1984-1989, uczyła jako nauczycielka.
W 1989 roku podjęła współpracę z „Gazetą Wyborczą”, w dziale reportażu, gdzie pracowała aż do swojej tragicznej śmierci. W swojej twórczości często poruszała kwestie dotyczące osób, które zmagały się z trudnościami – pisała o mniejszościach narodowych, kobietach, młodzieży z subkultur oraz o osobach wykluczonych społecznie.
Lidia Ostałowska była jednym z inicjatorów i członków rady Fundacji Itaka. Angażowała się również w działalność akademicką, prowadząc wykłady na studiach podyplomowych z zakresu gender studies w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 2012 roku otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Nike za swoje dzieło zatytułowane Farby wodne.
Życie Lidy Ostałowskiej zakończyło się 21 stycznia 2018 roku. Jej pogrzeb miał miejsce 26 stycznia 2018 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, a prochy artystki zostały złożone na Cmentarzu w Warszawie-Radości.
Książki
Oto niektóre z najważniejszych dzieł Lidii Ostałowskiej, które zyskały uznanie czytelników i krytyków:
- Cygan to Cygan, wydana w 2000 oraz ponownie w 2012,
- Farby wodne, opublikowana w 2011,
- Bolało jeszcze bardziej, dostępna od 2012.
Przypisy
- PiotrP. Barejka PiotrP. (oprac.), Odeszła wybitna reporterka. Lidia Ostałowska nie żyje, „wiadomosci.wp.pl”, 21.01.2018 r. [dostęp 21.01.2018 r.]
- Lidia Ostałowska. nekrologi.wyborcza.pl, 26.01.2018 r. [dostęp 26.01.2018 r.]
- W piątek pożegnamy Lidię Ostałowską. sdrp.katowice.pl, 25.01.2018 r. [dostęp 26.01.2018 r.]
- Lidia Ostałowska: O sobie. lidiaostalowska.eu. [dostęp 30.10.2012 r.] [zarchiwizowane z tego adresu 04.08.2015 r.]
- Fundacja ITAKA – Zespół. zaginieni.pl. [dostęp 30.10.2012 r.]
- Lidia Ostałowska. genderstudies.pl. [dostęp 30.10.2012 r.] [zarchiwizowane z tego adresu 03.01.2014 r.]
- Nike 2012. nike.org.pl. [dostęp 06.07.2015 r.]
- a b c Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jacek Korczak-Mleczko | Andrzej Jucewicz | Agnieszka Kublik | Wiktor Borowski | Zbigniew Kaliszuk | Wojciech Szkiela | Tadeusz Hiż | Jan Borkowski (dziennikarz) | Tadeusz Grabowski (dziennikarz) | Agata Konarska | Marek Horczyczak | Tomasz Borysiuk | Joanna Czeczott | Joanna Lichocka | Piotr Pytlakowski | Aleksandra Kaczkowska | Piotr Zaremba (dziennikarz) | Anna Rastawicka | Dariusz Szpakowski | Konrad KołodziejskiOceń: Lidia Ostałowska