Rafał Stradomski

---

Życiorys

Rafał Stradomski to uznany kompozytor, który swoją edukację muzyczną rozpoczął pod opieką prof. Tadeusza Paciorkiewicza. Ukończył zarówno kompozycję, jak i wydział instrumentalny (obój) w warszawskiej Akademii Muzycznej.

W latach 1992-1993 był stypendystą rządu francuskiego, odbywając studia z zakresu kompozycji w École normale de musique de Paris. W 1986 roku zdobył dwie znaczące nagrody: pierwsza dotyczyła Konkursu Młodych Kompozytorów ZKP, gdzie jego utwór Kwintet dęty zdobył uznanie, oraz druga przyznana na Konkursie im. G. Fitelberga za kompozycję A tre na wielką orkiestrę symfoniczną.

W 1988 roku jego praca 555 znalazła się w finale I Międzynarodowego Konkursu na Kwintet saksofonowy w Paryżu, gdzie obok pięciu innych utworów wyróżniła się wielkim kunsztem.

Od 1984 do 2001 roku Rafał Stradomski był zaangażowany w organizację koncertów dla Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. W 1992 roku założył wydawnictwo Felix Victor, co było kolejnym krokiem w jego artystycznej karierze.

Stradomski jest mężem Wandy oraz ojcem dwóch synów: Feliksa i Bolesława. Co więcej, jest stryjecznym wnukiem Józefa Turczyńskiego, znanego polskiego pianisty oraz współredaktora wydania narodowego Dzieł Wszystkich Fryderyka Chopina.

Twórczość

kompozytorska

W swoich utworach Rafał Stradomski skupia się na nowatorskich rozwiązaniach konstrukcyjnych, a niekoniecznie na poszukiwaniu nowych efektów dźwiękowych. W swojej twórczości korzysta z elementów zarówno serializmu, jak i dodekafonii, aczkolwiek używa ich w sposób mniej rygorystyczny. W jego kompozycjach można dostrzec także wpływy jazzu oraz otwartość na aleatoryzm.

Stradomski chętnie wprowadza elementy, które sam wymyśla i które często służą jedynie jednemu konkretnemu utworowi. W rezultacie niektóre z jego prac, pomimo tonalności, nie można jednoznacznie zakwalifikować jako tonalne. Przykłady to między innymi: Scherzo na fortepian, różnorodne piosenki oraz Rondo na harfę, które noszą cechy systemu dur-moll.

literacka

W 1995 roku Stradomski zadebiutował jako autor literacki. Do tej pory napisał sześć książek, w tym Widok z pokoju bez okien (2000), Życie seksualne Muminków, czyli ucieczka ze świata bajki (1995), Ruski sikor albo wieczna miłość, Wszystkie dziewczyny prezydenta, Powrót prezydenta oraz Tajemnica prezydenta. Ponadto stworzył również cztery sztuki teatralne, które noszą tytuły: Trawnik, Syn chrzestny, Przygłup i Kontrafagocista.

Ważniejsze kompozycje

Rafał Stradomski to wybitny kompozytor, którego twórczość obejmuje wiele różnych gatunków muzycznych. Wśród jego kluczowych dzieł można znaleźć wiele utworów na różnorodne instrumenty.

• Trio stroikowe (1981),
• Kwartet smyczkowy (1982-83),
• MCXIII na saksofon (1983),
• Trzy dość rytmiczne utwory na fortepian (1983),
• Preludium, fuga i improwizacja na flet solo (1984),
• Fuga na fortepian (1984),
• Koncert klarnetowy (1984-85),
• Temat na fortepian (1985),
• Sonata na klarnet i fortepian (1985),
• Kwintet dęty (1986),
• A tre na wielką orkiestrę symfoniczną (1986),
• Ricercar na zespół fletów prostych (1986),
• Ballada o samotnej pompie na sopran, obój i fortepian (1986),
• Sonata na saksofon altowy i fortepian (1986-87),
• Introdukcja i fuga na orkiestrę kameralną (1987),
• Dla R. na saksofon tenorowy i fortepian (1987),
• Canzona I na cztery krumhorny lub inne instrumenty dęte (1987),
• Canzona II na cztery krumhorny lub inne instrumenty dęte (1987),
• 6-8-7 na wielką orkiestrę symfoniczną (1987-88),
• 555 na zespół saksofonów (1988),
• Per Gato na saksofon altowy lub tenorowy i fortepian (1988),
• Trio na obój, saksofon altowy i wiolonczelę (1989),
• Passacaglia na flet i fortepian (1989),
• Preludium na fortepian (1989),
• Koncert na saksofon altowy i orkiestrę (1989-90),
• Trzy preludia na fortepian (1990),
• Sonatina na saksofon lub fagot albo obój solo (1990),
• Dwanaście czarno-białych utworów symetrycznych na fortepian (1991),
• Chaconne (według Haendla) na instrumenty dęte blaszane i kotły (1992),
• Sonata na wiolonczelę i fortepian (1992),
• Trzy charakterystyczne utwory na saksofon lub obój solo (1993),
• La Folia na fortepian (1993),
• Scherzo na fortepian (1993),
• Capriccio na skrzypce solo (1993),
• Cztery miniatury na fortepian (1993-94),
• Cztery piosenki na głos i fortepian (1994),
• Rondo na harfę (1994),
• Trzy posępne utwory na klarnet i fortepian (1995),
• Sonata na saksofon altowy i fortepian nr 2 (1995),
• Wariacje na temat Telemanna na klawesyn lub fortepian (1995),
• B-A-C-H. Studium kwint i oktaw równoległych na fortepian (1996),
• Missa Latina na jednogłosowy chór głosów męskich dedykowana Janowi Pawłowi II (1997),
• Fantazja na gitarę (1997),
• Małe preludium na fortepian (1997),
• Wariacje na temat Purcella na saksofon sopranowy i fortepian (1997),
• Koncert na fortepian, kwartet saksofonowy i smyczki (1998),
• Trzy pieśni miłosne do słów własnych (1998),
• Kwartet smyczkowy d-moll nr 2 (1999),
• Agnus Dei na głos i organy lub kwartet smyczkowy albo zespół fletów prostych (1999),
• Czarna rozpacz na wiolonczelę lub altówkę i fortepian (2000),
• Largo – Wariacje na temat na temat Chopina na fortepian (2000),
• Missa Latina II na chór mieszany (2001),
• Ballada o prokuratorze na głos żeński i fortepian do słów własnych (2002),
• Elegia na fagot i fortepian (2002),
• Notturno – wariacje na temat Chopina (2004),
• Gloria (Janowi Pawłowi II) na chór mieszany a cappella (2004),
• Rapsodia Symfoniczna Ukraina (2004-2005),
• Credo na chór mieszany, pamięci Jana Pawła II (2006),
• Cztery małe wariacje na fortepian (2006),
• Marsz notariuszy na fortepian (2007),
• Letnie popołudnie na fortepian (2007),
• Mazowsze, 5 utworów na fortepian (2008),
• Wariacje na temat Beethovena na fortepian (2008),
• Rapsodia bułgarska na wielką orkiestrę symfoniczną (2008),
• Korea, 3 utwory na fortepian (2008),
• Wariacje na temat Paganiniego na tubę albo kontrafagot solo (2008),
• Pezzo un po triste na fortepian (2008).

---

Oceń: Rafał Stradomski

---