Krystyna Wojtyna-Drouet

---

Życiorys i twórczość

W latach 1946–1953 Krystyna Wojtyna-Drouet kształciła się w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiowała w Katedrze Tkaniny pod kierunkiem prof. Eleonory Plutyńskiej specjalizującej się w tkactwie ręcznym oraz prof. Mieczysława Szymańskiego, znanego z gobelinu. Oprócz zajęć w tej katedrze uczęszczała również na Wydział Malarstwa, gdzie kształciła się pod okiem prof. Marka Włodarskiego. W 1953 roku obroniła dyplom w pracowni prof. Plutyńskiej.

Po uzyskaniu dyplomu, w 1962 roku, artystka zaczęła aktywnie uczestniczyć w międzynarodowych wydarzeniach związanych z tkaniną, biorąc udział w I, IV oraz V Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie. W 1975 roku brała udział w Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi, a w 1978 roku zaprezentowała swoje prace podczas Międzynarodowego Quadriennale Sztuki Dekoracyjnej w Erfurcie. Jej dzieła były wystawiane na 30 wystawach polskiej sztuki za granicą, a łącznie z jej twórczością miało miejsce około 300 wystaw zarówno w Polsce, jak i na świecie, m.in. w Oslo, Kopenhadze, Lipsku, Ottawie, Buenos Aires, Montevideo, Hawanie, Chicago, Leningradzie, Seattle, Anchorage, Grenoble oraz Kairze.

Twórczość artystki obejmuje ponad 320 tkanin, a jej gobeliny znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Musées d’Angers we Francji, Muzeum Fransa Halsa w Holandii, Philadelphia Museum of Art w Stanach Zjednoczonych oraz w Hurschler Collection of Contemporary Tapestry w Pasadenie. Jej prace znajdują się również w zbiorach prywatnych.

W swych realizacjach artystka najczęściej wykorzystuje wełnę owczą, w tym tzw. góralską (nieskręcaną), którą farbuje samodzielnie, stosując tradycyjne techniki farbiarskie, oparte na recepturach prof. Wandy Szczepanowskiej. Wojtyna-Drouet jako jedna z pionierów wprowadziła do tkanin włókno sizalowe, a jej dzieła często wzbogacone są o elementy ceramiczne oraz metalowe.

Podstawowym obszarem działalności Krystyny Wojtyny-Drouet jest tkanina autorska. Jej prace powstają z niezwykle uproszczonych projektów, które stanowią jedynie zarys kompozycji. Inspirację czerpie zarówno z natury, jak i z codziennego życia, co znajduje odzwierciedlenie w tytułach niektórych jej prac, takich jak „Gaja”, „Kaktus”, „Liść”, „Motyl”, „Zachód słońca”, a także „Pranie”, „Ołówki”, „List”. Wczesna twórczość artystki nawiązuje do przedstawień figuratywnych, w tym młodych par, postaci kobiecych oraz biblijnych, takich jak „Ludwika i Euzebiusz”, „Kobiety pod parasolką”, „Mojżesz” oraz „Adam i Ewa”.

Jej wrażliwość artystyczna manifestuje się również poprzez unikalne techniki farbiarskie, które wyzwalają zabawę kolorem i skutkują intensywnymi barwami. Krystyna Wojtyna-Drouet stosuje wełny oraz sznurki lniane i sizalowe farbowane przy użyciu takich substancji, jak koszenila, rezed, krap, czy indygo.

Poza tkaniną artystyczną, Krystyna tworzy również obrazy olejne, w tym martwe natury, portrety oraz karykatury napotkanych osób. W 2017 roku wydała dwa ilustrowane tomiki wierszy: „Szkicownik A” i „Szkicownik B”, nakładem wydawnictwa SWPR. Jest członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków od 1972 roku oraz została uhonorowana Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2023 roku.

Nagrody i wyróżnienia

List nagród i wyróżnień Krystyny Wojtyny-Drouet jest niezwykle bogaty i wyróżniający się na tle innych artystów.

Wśród najważniejszych osiągnięć znajdują się:

• 1952 – nagroda w Konkursie na Tkaninę Żakardową,
• 1956 – wyróżnienie w Konkursie na Tkaninę Olimpijską,
• 1957 – III nagroda w Konkursie Ogólnopolskim „Dywany 57”,
• 1958 – nagroda w Konkursie Ogólnopolskim na tkaninę,
• 1961 – II i III nagroda oraz wyróżnienie w konkursie Cepelii na tkaninę,
• 1963 – nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki na wystawie „Sztuka użytkowa w X-lecie PRL”,
• 1966 – nagroda na wystawie Instytutu Kunsthandwerk w Stuttgarcie,
• 1973 – srebrny medal na wystawie ogólnopolskiej,
• 1976 – III nagroda na wystawie „XXV-lecie Pracowni Doświadczalnej Tkactwa”, wyróżnienie na wystawie „Łowiectwo w Sztukach Plastycznych”,
• 1978 – nagroda na Międzynarodowej wystawie Quadriennale Sztuki Dekoracyjnej w Erfurcie,
• 2010 – nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki „Struktury Powiązań”.

---

Oceń: Krystyna Wojtyna-Drouet

---