Jan Sękowski to postać, której dokonania i wpływ na kulturę polską zasługują na szczególne uznanie. Urodził się 1 czerwca 1934 roku w Warszawie, gdzie spędził wczesne lata swojego życia. Jego działalność obejmowała wiele dziedzin związanych z nauką i edukacją.
Był wybitnym filologiem klasycznym, specjalizującym się w literaturze łacińskiej, czego dowodem są jego liczne tłumaczenia, które przysłużyły się popularyzacji tej klasyki w Polsce. Jako lektor języka łacińskiego, Sękowski z pasją przekazywał swoją wiedzę innym, a jego umiejętności doceniali zarówno studenci, jak i współpracownicy.
Oprócz łaciny, Jan Sękowski uczył również języka włoskiego, co świadczy o jego szerokim kontekście lingwistycznym i znajomości kultury włoskiej. Jego dorobek to nie tylko dyplomy i osiągnięcia akademickie, ale przede wszystkim wpływ, jaki miał na pokolenia studentów.
Zmarł 17 kwietnia 1985 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej edukacji filologicznej.
Życiorys i twórczość
Jan Sękowski był osobą niezwykle utalentowaną i wszechstronną. UkończyłVI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie w 1951 roku, a następnie zdobył wykształcenie w zakresie filologii klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł magistra w 1955 roku. Przez wiele lat pracował jako lektor języka łacińskiego na Uniwersytecie, a później jako starszy wykładowca w Instytucie Filologii Klasycznej UW. Oprócz tego uczył języka włoskiego w warszawskich szkołach średnich.
Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku osiedlił się w Izabelinie, pod Warszawą, gdzie spędził resztę swojego życia. Po śmierci został pochowany na lokalnym cmentarzu. Interesującym jest fakt, że Jan Sękowski nigdy nie założył rodziny, poświęcając się całkowicie swojej pasji do literatury i języków.
Jego debiut literacki nastąpił w 1953 roku, kiedy to jako tłumacz zaczynał publikować przekłady poezji nowołacińskiej i rzymskiej w czasopismach takich jak „Meander” i „Twórczość”. W jego tłumaczeniach można znaleźć dzieła wielu znaczących autorów, w tym Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, Andrzeja Krzyckiego, Piotra Roizjusza, Owidiusza, Horacego oraz Stacjusza.
W późniejszych latach Sękowski kontynuował swoją pracę, zamieszczając tłumaczenia w różnych antologiach i wydając samodzielnie przetłumaczone książki, w tym:
- Satyry Horacego (1972),
- Apologia czyli W obronie własnej księga o magii Apulejusza (1975),
- Sielanka rzymska (1985).
Pośmiertnie ukazały się również w jego przekładach znaczące dzieła, w tym Poezje wybrane (Metamorfozy) Owidiusza (1986) oraz Elegie Tibullusa (1987). Jego dorobek literacki stanowi cenny wkład w polską kulturę oraz w zrozumienie klasycznych tekstów literackich.
Przypisy
- a b c d e f g h Jan Sękowski, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny [dostęp 29.03.2024 r.]
- Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1951. wne.uw.edu.pl. [dostęp 29.03.2024 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Józef Stefani | Michał Kopczyński | Irena Sawicka (bałkanistka) | Władysław Maliniak | Maria Piotrowska (muzykolog) | Gustaw Kerszman | Adam Paszewski | Romuald Madany | Janusz Załuska | Andrzej Suchocki | Adam Szpaderski | Jerzy Sarnecki | Jan Kloska | Maciej Janowski (historyk) | Krzysztof Muszyński | Andrzej Krasiński (fizyk) | Bożenna Nawrocka | Michał Krynicki | Wacław Jezierski | Roman JuszkiewiczOceń: Jan Sękowski