Jan Kloska

---

Życiorys

Jan Kloska, po zakończeniu I etapu edukacji w IV Filologicznym Gimnazjum w Warszawie, postanowił kontynuować naukę na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie, przez dwa lata, zgłębiał wiedzę na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, aby później przenieść się na Akademię Leśną w Eisenach, gdzie ukończył studia z zakresu leśnictwa. W pierwszych latach I wojny światowej oraz podczas niemieckiej okupacji, pracował w Dobrach Opinogórskich oraz w Biurze Leśnym Techniczno-Przemysłowym A. Ziatkowskiego w Warszawie.

Od 1914 roku pełnił funkcję kierownika Średniej Szkoły Leśnej przy Centralnym Towarzystwie Rolniczym w Warszawie. Po dwóch latach, w 1916 roku, aktywnie uczestniczył w zakładaniu pierwszej polskiej wyższej uczelni leśnej – Wyższych Kursów Leśnych w Warszawie. Tam zyskał tytuł członka Rady Naukowej tej instytucji, a także wykładowcy, specjalizując się w hodowli lasu. Po roku 1919 objął stanowisko profesora na Wydziale Leśnym SGGW.

W okresie międzywojennym oraz po II wojnie światowej, Jan Kloska piastował różne kierownicze funkcje w ministerstwach związanych z leśnictwem. Był redaktorem pisma „Las Polski” w latach 1922-1924, a także współtwórcą oraz pierwszym redaktorem naczelnym „Ech Leśnych”, które ukazywało się od 1924 roku. Dodatkowo, zainicjował wydawnictwo „Niwa Leśna”, a w latach 1929-1936 pracował nad redagowaniem kolejnych tomów Przewodnika dla leśniczych oraz innych publikacji popularyzujących wiedzę o leśnictwie.

Jan Kloska był także autorem wielu książek i podręczników, m.in. „O zalesianiu nieużytków”, „Botanika leśna” (w kooperacji z Józefem Rosińskim), „W państwie Sylwana” oraz „Las a powodzie”. W 1933 roku wydał krótki przewodnik pt. „Białowieża” w serii „Biblioteczka Wycieczkowa” warszawskiego oddziału PTK. Jego działalność zaowocowała m.in. tytułem inżyniera leśnika, nadanym mu w 1938 roku przez Radę Wydziału Leśnego SGGW. Jan Kloska był również jednym z trzech wiceprezesów Rady Naczelnej Polskiego Towarzystwa Leśnego oraz członkiem Rady Oddziału Warszawskiego PTL, a także współpracownikiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody.

W czasie trwania okupacji niemieckiej, w latach 1940-1942, pracował jako leśniczy w lasach prywatnych w okolicach późniejszego Nadleśnictwa Państwowego Huta Garwolińska. Po wyzwoleniu, wiosną 1945 roku, został powołany do pracy na stanowisku naczelnika Wydziału Oświaty Zawodowej w Ministerstwie Leśnictwa. Angażował się w organizację gimnazjów leśnych w Brynku, Limanowej, Margoninie oraz Zwierzyńcu nad Wieprzem. Jednocześnie prowadził wykłady na SGGW z zakresu wstępu do nauki leśnictwa oraz administracji i rachunkowości leśnej, a także był wykładowcą dydaktyki przedmiotów leśnych na Studium Pedagogicznym przy SGGW.

Jan Kloska zmarł 1 grudnia 1945 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 32-1-9,10).

Upamiętnienie

W dniu 29 października 1967 roku na obszarze Nadleśnictwa Huta Garwolińska (OZLP Siedlce) zorganizowano uroczystość odsłonięcia pamiątkowego kamienia, który został poświęcony pamięci profesora Jana Kloski. Było to wydarzenie, które miało na celu uhonorowanie jego zasług i wpływu na naukę oraz edukację w dziedzinie leśnictwa.

Dodatkowo, od daty 28 września 1968 roku, Jan Kloska stał się patronem Technikum Leśnego, które obecnie funkcjonuje jako Zespół Szkół Leśnych w Goraju. Jego postać jest nieustannie obecna w edukacji, inspirując kolejne pokolenia leśników.

---

Oceń: Jan Kloska

---