Charles Sterling

W jego rodzinie o szkockich korzeniach i polskich zasymilowanych Żydach, Sterling wykazał się nie tylko intelektem, ale także odwagi, uczestnicząc w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu tego etapu życia, podjął naukę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie ukończył Wydział Prawa, zdobywając uprawnienia adwokata. W 1925 roku podjął decyzję o wyjeździe do Niemiec, a wkrótce potem do Wielkiej Brytanii oraz Francji, co otworzyło przed nim nowe możliwości rozwoju.

W Paryżu rozpoczął studia związane z historią sztuki w renomowanej École du Louvre, w której nauczali go znakomici pedagodzy, tacy jak Gaston Brière i Henri Focillon. Jego zainteresowania sztuką szybko skierowały go ku twórczości Caravaggia. Wspólnie z Paulem Jamotem zorganizował w 1934 roku znaczącą wystawę w Musée de l’Orangerie, która zrewitalizowała zainteresowanie malarstwem Lorraine Georges de la Tour.

Charles Sterling był nie tylko pasjonatem historii sztuki, ale także nauczycielem. Od 1929 do 1961 roku prowadził wykłady na Wydziale Malarstwa Klasycznego w Luwrze, a w 1934 roku otrzymał obywatelstwo francuskie. W połowie lat 30. odkrył swoje nowe zainteresowanie – dzieła francuskich prymitywistów, co zaowocowało publikacją jego pierwszej książki na ten temat w 1938 roku.

W obliczu zagrożenia, jakie niosła ze sobą II wojna światowa, Charles Sterling odrzucił propozycję polskiego konsulatu w Paryżu, który oferował mu „certyfikat aryjski”, zaświadczający o nieżydowskim pochodzeniu. Pod pseudonimem Charles Jacques wydał drugi tom poświęcony francuskim prymitywistom, a gdy nasilające się prześladowania Żydów stały się rzeczywistością, postanowił opuścić Francję i udać się do Stanów Zjednoczonych.

W Nowym Jorku pracował w Metropolitan Museum of Art, gdzie skupił się na tworzeniu obszernego, trzytomowego katalogu dotyczącego francuskiej twórczości malarskiej. Po wojnie, w 1945 roku, powrócił do Paryża i kontynuował swoją pracę w Luwrze aż do przejścia na emeryturę w 1968 roku. W późniejszym okresie spędził trzy lata w Nowym Jorku, gdzie nauczał na New York University. Od 1971 roku poświęcił się publicystyce oraz pisaniu opracowań dotyczących francuskiego malarstwa.