Bolesław Syrewicz to postać, która pozostawiła trwały ślad w polskiej sztuce, zwłaszcza w dziedzinie rzeźby. Urodził się 12 maja 1835 roku w Warszawie, gdzie spędził także wiele lat swojego życia. Jego twórczość jest świadectwem artystycznych i kulturowych zmian zachodzących w tym okresie.
Artysta zmarł 10 lutego 1899 roku w Warszawie, zostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny, który inspiruje kolejne pokolenia twórców i miłośników sztuki. Syrewicz jest postacią zasługującą na szczególną uwagę w historiografii polskiej rzeźby.
Życiorys
Bolesław Syrewicz to utalentowany artysta, który swoją karierę rozpoczął od nauki pod okiem malarza i rysownika Jana Feliksa Piwarskiego. W międzyczasie, w latach 1851–1857, odbył studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, a następnie kontynuował rozwój w Berlinie i Monachium. W październiku 1859 roku złożył podanie do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, specjalizując się w rzeźbie, co miało znaczący wpływ na jego późniejszą twórczość.
W 1867 roku objął pracownię na Zamku Królewskim w Warszawie, gdzie kształcił wielu młodych rzeźbiarzy, co świadczy o jego uznaniu w środowisku artystycznym. Syrewicz znany był z wykonywania płaskorzeźb, medalionów oraz popiersi, odzwierciedlających zarówno historyczne, jak i współczesne osobistości. Jego prace obejmowały również pomniki nagrobne usytuowane w Warszawie oraz Lublinie, a wśród nich nagrobki aktorów takich jak Maria Wisnowska oraz Jan Królikowski, a także o innych znanych postaciach, jak Józefa Hermanowa, Stanisław Jachowicz czy Gracjan Dąbrowski.
Artysta wykonał na cmentarzu Powązkowskim kilkadziesiąt dzieł, zasłużenie zdobywając reputację wśród elit intelektualnych i artystycznych Warszawy. Współpraca z czołowymi postaciami kultury przyczyniła się do jego popularności jako jednego z najcenniejszych twórców pomników nagrobnych. Oprócz tego, na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie stworzył nagrobek dla działaczki filantropijnej Joannie Neybaur.
Po zakończeniu swojego życia, Bolesław Syrewicz znalazł spokój wieczny w kwaterze 189 cmentarza Powązkowskiego w Warszawie (rząd 1, grób 18). Jego twórczość pozostaje w pamięci poprzez dzieła takie jak popiersie Fryderyka Chopina, które zostało odsłonięte w 1999 roku w Ogrodzie Luksemburskim, jako hołd dla artysty, zastępując wygubione podczas II wojny światowej popiersie autorstwa Georges Dubois.
Przypisy
- Marian Kamiński: Spacer po Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Warszawa: Instytut Kresowy w Warszawie, 2007.
- Cmentarz rzymskokatolicki przy ul. Lipowej w Lublinie. [dostęp 06.05.2009 r.]
- J. Waldorff, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa, 1984, s. 279.
- J. Waldorff, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa, 1984, s. 26.
- a b J. Waldorff, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa, 1984, s. 25.
- I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., H.H. Stępień, M.M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 7, ISBN 83-903086-1-4.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Dariusz Jakubowski | Oskar Jezior | Henryk Pillati | Antoni Albertrandi | Wiesława Dembińska | Wojciech Morawski (muzyk) | Zdzisław Umiński | Jan Topass | Józefa Dobieszewska | Ewa Miodyńska | Irena Klepfisz | Bożena Grabowska | Sebastian Kaniuk | Dorota Liliental | Edmund Fidler | Katarzyna Śląska | Ksawery Pillati | Aleksandra Staszko | Elżbieta Lipińska | Henryk GoldOceń: Bolesław Syrewicz