Antoni Sikorski (aktor)

---

Kariera aktorska

W 1908 roku Antoni Sikorski rozpoczął swoją edukację w Szkole Aplikacyjnej, która była związana z Byłymi Teatrami Rządowymi Warszawskimi. Jego zaangażowanie w sceniczne popisy tej instytucji było wyraźnym dowodem na jego talent oraz pasję do sztuki teatralnej. W latach 1915-1917 miał okazję występować w Teatrze Małym w Warszawie, gdzie zdobywał doświadczenie i uznanie jako artysta sceniczny.

Po tym okresie Sikorski zajął się prowadzeniem własnych zespołów teatralnych w miastach takich jak Pułtusk i Skierniewice. Jego dorobek artystyczny obejmuje wiele znaczących ról, w tym:

• Onufry w Kościuszko pod Racławicami,
• Krauze w Kościuszko pod Racławicami,
• Tatar w Na dnie,
• Gentil w Pan Dyrektor,
• August w Panna służąca,
• Żmirski w Kraj,
• Bielinowicz w Wilczy bilet.

Zarządzanie zespołami teatralnymi

W sezonie artystycznym 1911/1912, w ścisłej współpracy z Wiktorem Rakowieckim oraz Władysławem Szyszką, Antoni Sikorski zarządzał Teatrem Komedii w Płocku. Jego działalność artystyczna miała istotny wpływ na rozwój lokalnej kultury teatralnej.

Okres pułtuski

Rok 1917 przyniósł mu nowe wyzwania, gdyż objął stanowisko sędziego hipotecznego w Pułtusku. Wkrótce po tym, zainicjował dynamiczny rozwój ruchu teatralnego w tym mieście. Był pomysłodawcą i organizatorem Sekcji Dramatycznej Urzędników, w której pełnił funkcje aktora, reżysera oraz kierownika artystycznego. Ta artystyczna inicjatywa przyniosła ze sobą ogromny sukces, przejawiający się w łącznie 83 premierach teatralnych w latach 1919-1929.

Jego działalność nie ograniczała się jedynie do Sekcji Dramatycznej. Antoni Sikorski z pasją organizował przedstawienia w związkach młodzieży rzemieślniczej oraz wśród żołnierzy, co sprzyjało popularyzacji kultury dramatycznej. Ponadto, był autorem trzech broszur, które poświęcił historii oraz znaczeniu teatru w Pułtusku:

• Teatr w Pułtusku. Przyczynek do dziejów rozwoju kultury polskiej (1921),
• Teatr w Pułtusku. Przyczynek do dziejów rozwoju kultury polskiej. Tom II (1923),
• Teatr w Pułtusku. Sekcja Dramatyczna Urzędników 1919-1929 (1929).

Okres skierniewicki

W 1933 roku Antoni Sikorski osiedlił się w Skierniewicach. Tam, kontynuując pracę jako sędzia hipoteczny, poświęcił się dalszemu promowaniu teatru. Przed wybuchem II wojny światowej, objął kierownictwo nad Sekcją Dramatyczną działającą przy Towarzystwie Artystycznym, która organizowała wieczory literacko-muzyczne w Sali Sejmikowej. W ramach tej sekcji, Sikorski inscenizował utwory autorów takich jak Jerzy Szaniawski, Stefan Żeromski oraz Tadeusz Rittner.

Po zakończeniu II wojny światowej, zainicjował działania na rzecz stworzenia nowego teatru w Skierniewicach. Teatr ten początkowo nosił nazwę Teatr Ludowy „Mazowsze”, a w późniejszym czasie przekształcił się w Teatr Powszechny im. Władysława Reymonta, w którym jednocześnie występował jako aktor i prowadził reżyserię. Prób i przedstawień odbywały się w Sali Sejmikowej Starostwa Powiatowego, a repertuar koncentrował się głównie na komediach, w tym na wznowieniu sztuki „Dwa bieguny”.

Twórczość

Antoni Sikorski rozpoczął swoją przygodę z literaturą w 1904 roku, kiedy to w „Niwie Polskiej” opublikował swój debiutancki felieton zatytułowany O Kamieńskim słów kilka. Równocześnie w „Kurierze Warszawskim” można było zapoznać się z jego nowelą pt. U celu. Na początku swojej kariery literackiej zamieszczał recenzje dotyczące teatru oraz krótkie utwory w wielu czasopismach takich jak „Niwa”, „Zarzewie”, „Kurier Poranny” oraz „Nowa Gazeta”. W 1912 roku rozpoczął pracę jako redaktor w „Echu Literacko-Artystycznym”, gdzie pod pseudonimem Maska publikował cykl felietonów o tematyce teatralnej w ramach rubryki Dookoła sceny. Po przeniesieniu się do Pułtuska zajmował się redagowaniem czasopism „Głos znad Narwi” i „Goniec Mazowiecki”. Część swoich utworów literackich publikował również pod przeróżnymi pseudonimami.

Utwory dramatyczne

• Cześnikowa (na motywach powieści Michała Synoradzkiego pt. Zatrute owoce, 1903),
• Zmącony akord (1908),
• Gedali (adaptacja utworu Elizy Orzeszkowej, 1906),
• Światło w ruinach (adaptacja utworu Elizy Orzeszkowej, 1908),
• Argonauci (adaptacja utworu Elizy Orzeszkowej, 1908),
• Baletnice, Łabędzi śpiew, W nocnej kawiarni (1913),
• Ostatni akt (1912),
• Dwa bieguny (1914),
• Wigilia na Zaciszu (1915),
• Wigilia Bożego Narodzenia (1916),
• Królowa śniegu (1917),
• Koteczka (1917),
• Upadek orła (1921).

Zbiory prozatorskie

• Komik : nowele (1911),
• Tętenty miłosne (1921).

Dodatkowo, Sikorski miał także na swoim koncie przekłady literackich dzieł z języka rosyjskiego, w tym utworów autorów takich jak Anton Czechow, Aleksandr Kuprin, Teffi czy Arkadij Awerczenko.

Upamiętnienie

Warto wspomnieć, że postać Antoniego Sikorskiego została uwieczniona poprzez nadanie jego imienia kilku istotnym miejscom.

• Jedną z ulic w Pułtusku upamiętniono jego nazwiskiem,
• natomiast Teatr Stary w Skierniewicach również nosi imię Antoniego Sikorskiego.

---

Oceń: Antoni Sikorski (aktor)

---