Parafia Kościoła Katolickiego Mariawitów w Warszawie

---

Historia

W 1926 roku, na polecenie abp Jana Marii Michała Kowalskiego, miała miejsce istotna zmiana w struktury kościoła mariawickiego w Warszawie. Dwa z jego historycznych obiektów – znajdujące się przy ulicy Szarej oraz ulicy Wolskiej – zostały sprzedane. Po tych wydarzeniach, jedyną pozostałą świątynią w stolicy był kościół usytuowany przy wspomnianej ulicy Szarej.

W wyniku utraty większości swych świątyń, warszawska parafia mariawicka postanowiła przystąpić do budowy nowego kościoła, który miał powstać przy ulicy Wolskiej. Jednakże wydarzenia te zbiegły się z rozłamem w mariawityzmie, jaki miał miejsce w 1935 roku. To spowodowało, że kościoły zaczęły być przejmowane przez Kościół Starokatolicki Mariawitów.

Po tej zmianie, mariawici felicjanowscy byli zmuszeni organizować swoje nabożeństwa w domach. Początkowo odbywały się one w rejonie ulicy Okopowej, a następnie przeniosły się na ulicę Grochowską.

Z biegiem czasu, w okolicy ul. Stanisława Wyspiańskiego zorganizowano kaplicę, która z czasem została przeniesiona do nowego budynku przy ul. Brunona Schulza 5 w 2003 roku.

Kaplica parafialna

Kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy zajmuje powierzchnię około 60 m² i usytuowana jest na parterze budynku. Na wyższych kondygnacjach znajdują się pokoje mieszkalne. W bliskim sąsiedztwie kaplicy ulokowana jest kancelaria parafialna oraz zakrystia, gdzie goście są mile widziani.

W centralnym punkcie kaplicy znajduje się ołtarz, który stanowi misternie rzeźbiony stół liturgiczny. Został on wyposażony w okazałe tabernakulum, krzyż oraz obrazy przedstawiające Matkę Bożą Nieustającą Pomoc i Mateczkę, czyli św. Marię Franciszkę Kozłowską. Nastawa ołtarza zdobiona jest symbolami eucharystycznymi, w tym kłosami zboża i wijącym się krzewem winnej latorośli. Ołtarz oddzielony jest od ściany dużymi filarami zwieńczonymi motywami roślinnymi.

Na tabernakulum, zgodnie z tradycją mariawicką, umieszczone jest niewielkie zdjęcie Założycielki Mariawityzmu, znane jako Ofiara Mateczki. Drzwiczki tabernakulum zdobi wizerunek Chrystusa, który puka do drzwi, co nawiązuje do fragmentu Apokalipsy św. Jana: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną” (Ap 3, 20). Na antepedium znajduje się efektownie wyrzeźbiona w drewnie scena Ostatniej Wieczerzy, co dodaje uroku całemu wnętrzu. Ołtarz zdobią kwiaty, a także elektryczne świece oraz dwie lampy oliwne, starannie ustawione na tabernakulum.

Skromne prezbiterium oddzielone jest od reszty kaplicy małą balustradą, która ułatwia udzielanie Komunii Świętej. W przestrzeni kaplicy znajdują się klęczniki oraz krzesełka, na których umieszczono modlitewniki oraz broszury, z których można korzystać podczas osobistej modlitwy oraz nabożeństw. Dodatkowo, w lewej części kaplicy znalazła swoje miejsce fisharmonia, która wzbogaca atmosferę modlitwy.

Na bocznych ścianach kaplicy można dostrzec obrazy Najsłodszego Serca Jezusowego, Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a także przedstawienia św. Michała Arcybiskupa oraz św. Franciszka z Asyżu.

Adoracja miesięczna odbywa się w dniu 3. każdego miesiąca, zaś uroczystość parafialna Matki Boskiej Nieustającej Pomocy obchodzona jest w niedzielę przed 24 czerwca.

---

Oceń: Parafia Kościoła Katolickiego Mariawitów w Warszawie

---