Stefan Szelestowski

---

Życiorys

Stefan Szelestowski przyszedł na świat jako syn Jana i Franciszki z domu Barabasz. Podjął studia na kierunkach prawniczym i filozoficznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wczesną edukację odbył w Gimnazjum Rontalera w Warszawie, a naukę na poziomie szkoły średniej ukończył w Żytomierzu.

Podczas swojej służby wojskowej zaangażował się w działalność Legionów Polskich, uczestnicząc ponadto w powstaniach śląskich. W 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego pełnił rolę zawodowego podoficera, osiągając stopień starszego wachmistrza.

W 1925 roku zakończył szkolenie z zakresu szermierki w Centralnej Szkole Wojskowej Gimnastyki i Sportu w Poznaniu. Dzięki dalszym działaniom naukowym ukończył liczne kursy dla instruktorów we Włoszech, Niemczech, Finlandii, Austrii, Francji, a także w Danii. Dodatkowo, zdobył wykształcenie z zakresu sztuki filmowej.

Szelestowski legitymował się dyplomem instruktora nie tylko szermierki, ale także boksu, łyżwiarstwa oraz różnych dyscyplin gier zespołowych. Pełnił również funkcję trenera pływania i lekkoatletyki, co świadczy o jego wszechstronnych umiejętnościach i pasji do różnych dziedzin sportu.

Osiągnięcia sportowe

Stefan Szelestowski to postać, która zapisała się w historii polskich osiągnięć sportowych jako jedyny w swoim rodzaju lekkoatleta, który odniósł sukcesy zarówno w biegach długodystansowych, jak i w pięcioboju nowoczesnym. Specjalizował się w biegach długodystansowych, a jego kariera sportowa zaczęła nabierać tempa w latach dwudziestych XX wieku.

W 1924 roku miał okazję wystartować na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, gdzie brał udział w biegu na 5000 metrów oraz drużynowym biegu na 3000 metrów, razem z Julianem Łukaszewiczem i Stanisławem Zifferem, jednak nie odniósł tam znaczących sukcesów.

Rok 1924 okazał się jednak dla Szelestowskiego przełomowy. Zdobył tytuł pierwszego zwycięzcy maratonu, zorganizowanego w Polsce, który odbył się na trasie z Rembertowa do Zegrza i z powrotem. Bieg ten odbywał się w trudnych warunkach atmosferycznych, takich jak deszcz i wiatr, a także technicznych, jak nierówna nawierzchnia oraz niewielka liczba konkurentów – zaledwie ośmiu uczestników. Mimo to, jego wynik 3:13:10,5 był nieosiągalny dla rywali, gdyż wyprzedził drugiego zawodnika o blisko godzinę.

W tym samym roku zdobył również dwa tytuły mistrza Polski, w biegu maratońskim i w biegu przełajowym. Dodatkowo, czterokrotnie sięgał po tytuł wicemistrza: trzykrotnie na 10 000 metrów (w latach 1927, 1928 i 1929) oraz w biegu przełajowym w 1927 roku. Na swoim koncie miał także dwa brązowe medale, zdobyte na 3000 metrów z przeszkodami w 1923 roku oraz na 5000 metrów w 1928 roku. Reprezentował Polskę w dwóch meczach międzypaństwowych.

Szelestowski był również rekordzistą Polski w biegach długodystansowych, ustanawiając kilka imponujących wyników: 2000 metrów (6:01,4 w 1926), 10 000 metrów (34:27,6 w 1925), 20 000 metrów (1:18:35,7 w 1923), 30 000 metrów (2:07:19,0 w 1924) oraz w maratonie (3:13:10,5 w 1924).

Rekordy życiowe Stefana Szelestowskiego to:

• bieg na 5000 metrów – 16.11,0,
• bieg na 10 000 metrów – 33.24,4,
• maraton – 3:13.10,5,
• bieg na 3000 metrów z przeszkodami – 11.55,0.

Oprócz osiągnięć w lekkoatletyce, Szelestowski odnosił również sukcesy w pięcioboju nowoczesnym, stając się trzykrotnym mistrzem Polski w latach 1926, 1927 oraz 1928. W 1928 roku uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie, gdzie zajął 26. miejsce, ale w biegu przełajowym okazał się niepokonany.

Wojna i po wojnie

Stefan Szelestowski miał znaczący wkład w wydarzenia historyczne, biorąc udział w kampanii wrześniowej. W czasach niemieckiej okupacji zarządzał szkołą gimnastyki, w której towarzyszył mu Stefan Kisielewski. Ponadto był właścicielem statku, który pływał po Wiśle, co świadczy o jego aktywności w obszarze sportu i rekreacji wodnej.

Niestety, los nie oszczędził Szelestowskiego — został aresztowany w Milanówku na skutek denuncjacji i skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Na szczęście, dzięki przypadkowemu spotkaniu z gestapo oficerem Gerhardem Stabenowem, znajomym z czasów, kiedy trenowali szermierkę, udało mu się uniknąć najgorszego.

Był to również czas, kiedy Szelestowski pełnił rolę żołnierza Armii Krajowej, co potwierdza jego zaangażowanie w działania opozycyjne podczas II wojny światowej. Po zakończeniu wojny, powrócił do życia sportowego jako organizator i nauczyciel pływania na Pomorzu Gdańskim, rozwijając swoją własną szkołę.

Stefan Szelestowski kontynuował pracę jako trener w Gdańsku, kształcąc nowe pokolenia sportowców. Zmarł i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie, w którym spoczywa w kwaterze L3-4-13.

---

Oceń: Stefan Szelestowski

---