Feliks Rokicki (lekkoatleta)


Feliks Zygmunt Rokicki, znany również pod pseudonimem „Lubicz”, był wybitną postacią w świecie polskiej lekkoatletyki. Urodził się 19 maja 1895 roku w Warszawie, gdzie również spędził większość swojego życia, aż do swojej śmierci 1 lipca 1983 roku.

Rokicki to przede wszystkim skoczek wzwyż, który zdobył uznanie dzięki swoim osiągnięciom sportowym, ale również zasłynął jako porucznik, co odzwierciedla jego zaangażowanie nie tylko w dziedzinie sportu, ale i w służbie dla kraju.

Życiorys

Feliks Rokicki przyszedł na świat 19 maja 1895 roku w Warszawie, w rodzinie Andrzeja oraz Marianny Szymańskich. Jego wczesne życie kształtowało się w stolicy, gdzie od młodości związał się z działalnością sportową.

W 1924 roku, jako reprezentant klubu Sokół Warszawa, brał udział w mistrzostwach Polski seniorów, które odbyły się w Warszawie. Tam zdobył brązowy medal w skoku wzwyż, osiągając imponującą wysokość 1,615 metra.

Rokicki nie tylko był utalentowanym sportowcem, ale również pełnił ważne obowiązki w swoim zawodowym życiu. Pracował jako oficer w Policji Państwowej, gdzie m.in. zajmował się sprawami sportowymi Komendy Głównej Policji. W 1939 roku brał udział w obronie Warszawy, pokazując swoje oddanie i poświęcenie dla ojczyzny.

Podczas drugiej wojny światowej Rokicki aktywnie działał w Związku Walki Zbrojnej oraz w Państwowym Korpusie Bezpieczeństwa, stając się częścią ruchu oporu. Jego odwaga przejawiała się również w czasie powstania warszawskiego, w którym uczestniczył, walcząc o wolność swojego miasta.

Po wojnie jego życie zakończyło się w niewyjaśnionych okolicznościach. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 29A-5-16, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii sportu i walki o wolność.

Przypisy

  1. Henryk Gąszczak: Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej lata 1920-2007: mwzwyż. pzla.pl/histor. [dostęp 29.03.2012 r.]
  2. Powstańcze biogramy ↓

Oceń: Feliks Rokicki (lekkoatleta)

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:18