Stanisław Urban (wioślarz)

Jego debiut na renomowanej scenie olimpijskiej miał miejsce podczas igrzysk w Amsterdamie w 1928 roku, gdzie wziął udział w wyścigu ósemek, jednak niestety nie udało mu się przejść dalej niż ćwierćfinały. Zdecydowanie bardziej udana była jego wystąpienie na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku, gdzie zdobył brązowy medal w wyścigu czwórek ze sternikiem. W skład osady, która weszła w skład tej drużyny, wchodzili: Jerzy Braun, Edward Kobyliński, Janusz Ślązak oraz sternik Jerzy Skolimowski.

W 1933 roku Urban brał udział w mistrzostwach Europy odbywających się w Budapeszcie, a jego osiągnięcia na arenie krajowej są równie imponujące. Stanisław Urban był mistrzem Polski w czwórkach ze sternikiem w 1933 roku oraz wicemistrzem w tej samej konkurencji w 1930 roku. Dodatkowo, czterokrotnie zdobywał brązowe medale mistrzostw Polski w różnych kategoriach, takich jak ósemki (1930, 1931), czwórki bez sternika (1929) oraz dwójki ze sternikiem (1931).

Jako wioślarz reprezentował Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie, co było dla niego zaszczytem i kolejnym krokiem w jego sportowej karierze. Oprócz wioślarstwa, Urban był także znakomitym rugbystą, występując w AZS Warszawa w latach 1928–1930.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, Urban brał aktywny udział w kampanii wrześniowej, za co został odznaczony stopniem porucznika. Po wojnie, niestety, został pojmany przez Armię Czerwoną i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. W tragicznym 1940 roku, stał się jednym z ponad 10 tysięcy polskich oficerów, którzy zginęli w zbrodni katyńskiej, co było wielką stratą dla polskiej historii oraz sportu.