Piotr Kamler

Kultura i sztuka

Piotr Kamler, urodzony 30 czerwca 1936 roku w Warszawie, to wybitny polski artysta i twórca filmów animowanych, który na stałe wpisał się w historię polskiej kinematografii.

Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1959 roku, gdzie uzyskał dyplom na wydziale grafiki, Kamler zdecydował się podjąć dalsze studia w Paryżu. W latach 1959–1986 przebywał w tym artystycznym centrum, kształcąc się w paryskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz współpracując z innymi twórcami.

W 1960 roku nawiązał bardzo ważną współpracę z eksperymentalnym studiem Service de la Recherche de la RTF, które było prowadzone przez francuskiego kompozytora awangardowego Pierre’a Schaeffera. Ich współpraca, trwająca do 1974 roku, przyniosła szereg abstrakcyjnych filmów animowanych. Dzieła te powstały w wyniku synergii z twórcami muzyki konkretnej takimi jak: Iannis Xenakis, François Bayle czy Ivo Malec.

Później Kamler, oprócz filmów ściśle związanych z muzyką, zaczął realizować narracyjne filmy animowane, które zyskały uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą.

Warto również zaznaczyć, że 15 października 2008 roku, podczas szczególnej uroczystości, artysta odebrał z rąk ministra Bogdana Zdrojewskiego Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co jest istotnym wyróżnieniem w jego karierze.

Filmografia

Lista dzieł Piotra Kamlera obejmuje wiele znaczących tytułów oraz nagród zdobytych na międzynarodowej scenie filmowej. Poniżej przedstawiamy chronologiczną filmografię tego utalentowanego twórcy:

  • 1959 – Miasto,
  • 1961 – Lignes et points (Linie i punkty),
  • 1962 – Reflets (Odbicia), nagroda: Rimini 1962,
  • 1963 – Meurtre (Morderstwo),
  • 1963 – Hiver (Zima),
  • 1966 – La planete vert (Zielona planeta), nagroda: Kraków 1967,
  • 1968 – Laraignelephant (Słonioga), nagrody: Prix Emile Cohl 1968, Mamaia 1968,
  • 1968 – Le trou (Dziura), nagroda: Kraków 1969,
  • 1969 – Le labyrinthe (Labirynt), nagroda: Melbourne 1972,
  • 1970 – Délicieuse catastrophe (Słodka katastrofa), nagrody: Prix Emile Cohl 1971, Nowy Jork 1972, Grenoble 1972,
  • 1973 – Coeur de secours (Zapasowe serce), nagrody: Kraków 1973, Annecy 1973,
  • 1975 – Le pas (Krok), nagroda: Annecy 1975 – Grand Prix,
  • 1977–1982 – Chronopolis wersja pełnometrażowa, nagrody: Best Childrens Film 1982, Critics Award – Porto Special Mention 1983,
  • 1982 – Chronopolis wersja średniometrażowa,
  • 1993 – Une Mission Éphémère (Ulotna Misja), nagroda: Marlyle Roi, za najlepszy film animowany 1994.

Przypisy

  1. Warszawa. Złoty medal Gloria Artis dla Beaty Tyszkiewicz. e-teatr.pl, 15.10.2008 r. [dostęp 29.06.2011 r.]

Oceń: Piotr Kamler

★★★★★
Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:22