Ludwik Perski

---

Życiorys

Był Żydem z pochodzenia. Swój rozwój edukacyjny rozpoczął, kończąc Wyższą Szkołę Handlu Zagranicznego w Wiedniu w latach 1930–1933. Karierę w kinematografii rozpoczął w początkowych latach 30-tych, gdzie pełnił rolę asystenta reżysera oraz operatora w filmach fabularnych.

W okresie od 1940 do 1943 roku był asystentem operatora w Kijowskiej i Aszchabadzkiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Po tej dacie, w latach 1943–1945, współorganizował Czołówkę Filmową 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, co wywarło znaczący wpływ na jego dalszą karierę.

W latach 1945–1950 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego Polskiej Kroniki Filmowej oraz zajmował się realizacją filmów dokumentalnych. Od roku 1950 rozpoczął pracę jako reżyser w WFDiF w Warszawie, gdzie zrealizował wiele znaczących projektów filmowych.

Ostatecznie, zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A30-3-21, pozostawiając po sobie dorobek, który na zawsze pozostaje w pamięci.

Filmografia (wybór)

Filmografia Ludwika Perskiego obejmuje znaczną liczbę dzieł, które odzwierciedlają jego talent i pasję do sztuki filmowej. Poniżej przedstawiamy wybrane tytuły, które Ilustrują jego niezwykłą kreatywność i zaangażowanie w kinematografię.

• 1946 – Sprawa najważniejsza,
• 1946 – Trzy kroki naprzód,
• 1947 – Warszawa 1945–1948,
• 1950 – Julian Marchlewski,
• 1952/54 – Warszawa. Dokumenty walki, zniszczenia, odbudowy,
• 1954 – Synowie ludu,
• 1958 – Warszawiak w Kijowie,
• 1959 – „Batorym” do Polski,
• 1959 – Pan Profesor. Monografia Raczej Żartobliwa,
• 1960 – Mój teatr,
• 1962 – Oczekiwanie (współreżyser),
• 1965 – Portret dyrygenta,
• 1966 – Hamlet x 5,
• 1968 – Za naszą i waszą wolność,
• 1970 – Oczami przyjaciół,
• 1971 – Godzina 11.15,
• 1977 – O Warszawie raz jeszcze,
• 1982 – Karol Szymanowski – impresje, wspomnienia,
• 1985 – Opowieść zamkowa,
• 1987 – Maria Kuncewiczowa. Wspomnienia o ludziach, książkach i zdarzeniach.

Warto zauważyć, że wyreżyserował ponad 140 filmów dokumentalnych, co czyni go jedną z kluczowych postaci w dziedzinie polskiego dokumentu filmowego. Jego twórczość wciąż inspiruje dzisiejszych twórców i pozostaje ważnym punktem odniesienia w historii kina.

Ordery i odznaczenia

W kontekście osiągnięć Ludwika Perskiego, należy podkreślić liczne wyróżnienia, które uzyskał w trakcie swojej kariery zawodowej oraz społecznej. Do najbardziej znaczących odznaczeń, jakie otrzymał, należą:

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1975),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959),
• Złoty Krzyż Zasługi (5 marca 1952),
• Medal za Warszawę 1939–1945,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej,
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1979).

Nagrody

Ludwik Perski, uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców filmowych, zdobył wiele znaczących nagród na przestrzeni swojej kariery. Oto niektóre z jego osiągnięć:

• Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia (zespołowa) za realizację filmu Julian Marchlewski (1950),
• Nagroda Państwowa III stopnia za film Warszawa (1953),
• „Srebrna Palma” w Cannes za zrealizowany wspólnie z Witoldem Gierszem film animowany Oczekiwanie (1962),
• Nagroda Specjalna w Konkursie Filmów Turystycznych w Warszawie za film W każdą niedzielę (1964),
• „Brązowy Lajkonik” na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w kategorii innych form krótkiego metrażu; za „interesującą próbę analizy warsztatu aktorskiego” w filmie Hamlet x 5 (1966),
• „Złoty Medal” na MFF Dokumentalnego w La Felguera za film Portret dyrygenta (1967),
• II Nagroda na FF Artystycznych w Buenos-Aires za film Portret dyrygenta (1967),
• „Złoty Gołąb” na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych DOK Leipzig za film Za naszą i waszą wolność (1968),
• Nagroda Przewodniczącego PRN Krakowa „Srebrny Lajkonik” na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1969),
• „Srebrny Gołąb” na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych DOK Leipzig za film Oczami przyjaciół (1970),
• Nagroda „Srebrny Kompas” na Festiwalu Filmów Krajoznawczych i Turystycznych w Warszawie za film Godzina 11.15 (1971),
• Wyróżnienie na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem za film Godzina 11.15 (1972),
• I Nagroda Generalnego Konserwatora Zabytków MKiS na Muzealnym Przeglądzie Filmów w Kielcach za film Plac Zamkowy nr 4 (1974),
• Dyplom Honorowy na Przeglądzie Filmów o Sztuce w Zakopanem za film Plac Zamkowy nr 4 (1974),
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1974),
• Nagroda m. st. Warszawy (1977),
• Nagroda Biura Podróży „Inturist” na MFF w Moskwie za film O Warszawie raz jeszcze (1977),
• II Nagroda na MFF Turystycznych w Spindlerowym Młynie za film O Warszawie raz jeszcze (1977),
• Nagroda Specjalna na MFF Turystycznych w Tarbes za film O Warszawie raz jeszcze (1977),
• III Nagroda „Brązowy Pegaz” na Przegląd Filmów o Sztuce w Zakopanem za film Za bramą wielkiej ciszy (1984),
• Nagroda Specjalna na Ogólnopolskim Przeglądzie Filmów o Miesiącach Pamięci Narodowej w Warszawie za film Za bramą wielkiej ciszy (1987),
• „Złoty Ekran” – nagroda pisma „Ekran” w kategorii Film dokumentalny i reportaż za rok 1987 – za film Maria Kuncewiczowa. Wspomnienia o ludziach, książkach i zdarzeniach (1988).

Te wyróżnienia są dowodem na niestrudzoną pracę i wybitne umiejętności Ludwika Perskiego w dziedzinie sztuki filmowej.

Upamiętnienie

Ludwik Perski to postać, która doczekała się szczególnego upamiętnienia w formie filmu dokumentalnego.

Film ten, wyreżyserowany przez Jana Łomnickiego w roku 2000, nosi tytuł Ludwik Perski. Krótkie wspomnienia z długiego życia.

---

Oceń: Ludwik Perski

---