Jerzy Osiński (dziennikarz)

---

Życiorys

Już od czasów swojej młodości, Jerzy Osiński wykazywał znaczące zainteresowanie lotnictwem. Jako uczeń gimnazjum, zaangażował się w działalność Polskiego Lotniczego Związku Młodzieży, co pozwoliło mu na zgłębianie tematów związanych z lataniem i techniką lotniczą. W 1924 roku, po zdaniu matury, rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas swojego okresu studenckiego zainicjował wydawanie miesięcznika „Młody Lotnik”, który zyskał ogromną popularność, przyczyniając się jednocześnie do rozwoju sportu lotniczego w Polsce. Osiński pełnił w nim rolę redaktora naczelnego oraz dziennikarza. Właśnie pod jego patronatem narodziło się hasło „Akademicy na lotnisko”, które stało się inspiracją do tworzenia akademickich aeroklubów w takich miastach jak Kraków, Lwów, Poznań, Wilno czy Gdańsk, z łączną liczbą 339 członków. W 1927 roku współorganizował powołanie Aeroklubu Akademickiego Warszawskiego, gdzie objął stanowisko prezesa, pełniąc tę funkcję do 17 listopada 1929 roku. W 1930 roku „Młody Lotnik” przekształcił się w „Skrzydlatą Polskę”, gdzie Osiński nadal sprawował rolę redaktora naczelnego aż do wybuchu II wojny światowej. Po jej rozpoczęciu jadąc do Turcji, zaczął pracować jako sekretarz generalny polskiej wytwórni samolotów.

Sport lotniczy

Jako doświadczony pasjonat lotnictwa, Osiński aktywnie występował w zawodach lotniczych, reprezentując Aeroklub Warszawski. Po raz pierwszym zadebiutował jako nawigator samolotowy w Lubelsko-Podlaskich Zawodach Lotniczych, które odbyły się w 1931 roku. Startując na samolocie De Havilland DH.60 Moth z pilotem B. Skórzewskim, zajął czwarte miejsce. W kolejnych latach, w 1933 roku, osiągnął to samo miejsce, pilotując PZL-19 z Robertem Hirszbrandtem. Największy sukces odnotował w 1934 roku, kiedy to w Locie Północno-Wschodniej Polski zdobył pierwszą lokatę, pilotując RWD-5 z towarzyszem Stefanem Iwanowskim. Osiński ukończył również kurs pilota balonowego, a w 1936 roku uzyskał cywilną licencję. Rok później brał udział w IX Krajowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza, gdzie na balonie Syrena, w parze z Franciszkiem Janikiem, zajął piątą lokatę. W 1938 roku, jako pilot balonu „Wisła” wraz z Walerym Nowackim, wziął udział w I Zawodach Balonowych Juniorów, zdobywając pierwsze miejsce po pokonaniu 300 kilometrów w czasie 15 godzin i 25 minut.

Okres powojenny

Po wojnie Osiński powrócił do Polski i wznowił swoją działalność w Aeroklubie Warszawskim. W 1946 roku, na warszawskim lotnisku Mokotów, zorganizował pierwsze po wojnie zawody modeli latających, które przyciągnęły 100 modelarzy oraz 200 modeli. W tym samym roku, w ramach Ligi Lotniczej, został przewodniczącym Komisji Sportowej w komitecie organizacyjnym. Rok później na XVI Walnym Zgromadzeniu członków Aeroklubu Warszawskiego został ponownie wybrany na prezesa, pełniąc tę funkcję do 17 stycznia 1955 roku. Oprócz działalności w Aeroklubie, pracował jako wykładowca w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Szczecinie. W 1952 roku opracował podręcznik „Transport Lotniczy”, opublikowany przez Wydawnictwa Komunikacyjne. W tym samym czasie awansował na stanowisko kierownika w Departamencie Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji, a później objął zaszczytną pozycję kierownika działu ekonomicznego w Krajowym Związku Transportu. W 1956 roku jego działalność została doceniona i wybrany na prezesa Klubu Seniorów Lotnictwa. W 1977 roku Międzynarodowa Federacja Lotnicza uhonorowała Osińskiego dyplomem Paula Tissandiera, przyznanym za jego wyjątkowy wkład w rozwój lotnictwa. W 1981 roku zainicjowano ideę postawienia pomnika, upamiętniającego profesorów Politechniki Warszawskiej, którzy brali udział w pracach nad systemami niemieckich rakiet V1 i V2. Jerzy Osiński, jako członek Komitetu budowy pomnika oraz prezes Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, wspierał tę inicjatywę, umożliwiając komitetowi legalne działanie. Pomnik poświęcony profesorom Politechniki Warszawskiej w akcji V1 i V2 został odsłonięty po śmierci Osińskiego w 1991 roku. Jerzy Osiński zmarł w 1982 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 42C-2-10).

Wyróżnienia

Jerzy Osiński cieszy się wieloma wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego zaangażowanie w środowisko lotnicze oraz znaczące osiągnięcia w dziedzinie dziennikarstwa.

• honorowy członek Aeroklubu Warszawskiego,
• zasłużony działacz lotnictwa sportowego (1966),
• dyplom Paula Tissandiera (1977).

---

Oceń: Jerzy Osiński (dziennikarz)

---