Teofil Syga

---

Życiorys

Teofil Syga był ciekawą postacią w polskiej literaturze i dziennikarstwie. Urodził się jako syn Bolesława Sygi oraz Heleny z Gajewskich. W 1920 roku podjął decyzję o ochotniczym wstąpieniu do wojska, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu konfliktu przeszedł do rezerwy z rangą podporucznika, a następnie kontynuował swoją edukację w Wyższej Szkole Dziennikarskiej.

Jego kariera zawodowa była związana z wieloma renomowanymi publikacjami. Pracował jako recenzent teatralny w takich gazetach jak „Gazeta Warszawska”, „Myśl Narodowa”, „Kurier Poznański”, „Polska Literacka”, „Express Poranny”, „Polska Zbrojna” oraz „Kurier Warszawski”. W półroczu lat 30-tych objął stanowisko redaktora naczelnego tygodnika „Kino” oraz był zaangażowany w zarząd Syndykatu Dziennika Warszawskiego. Ponadto współpracował z wydawaną przez Władysława Zambrzyckiego gazetą „Merkuriusz Polski Ordynarny”.

W obliczu II wojny światowej Teofil Syga nawiązał współpracę z redakcjami Rzeczypospolitej Polskiej i Dnia Warszawy, działających pod auspicjami Delegatury Rządu na Kraj. W tym czasie posługiwał się pseudonimami Credo oraz Grudzień. Po zakończeniu wojny był członkiem tygodnika „Gazeta Ludowa”, który był wydawany przez Polskie Stronnictwo Ludowe. Niestety, w 1947 roku został aresztowany za swoje sympatyzowanie z frakcją Stanisława Mikołajczyka i przez pewien czas przebywał w więzieniu w Rawiczu.

W latach 50-tych rozpoczął współpracę z czasopismami „Świat” i „Stolica”, gdzie publikował artykuły o tematyce warszawskiej. Teofil Syga posiadał także ogromną wiedzę na temat życia oraz twórczości Adama Mickiewicza, o czym świadczy wiele jego artykułów i felietonów. Jako pasjonat bibliofil podejmował się gromadzenia XIX-wiecznych pamiętników, co stanowiło jego specyfikę. W swoim życiu pozostawił po sobie ślad znaczącej postaci w polskim dziennikarstwie.

Teofil Syga spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w kwaterze 135-5-7.

Dorobek literacki

Teofil Syga jest autorem wielu znakomitych dzieł literackich, które miały istotny wpływ na polską kulturę i historię literatury. Jego prace sięgają znaczących tematów, a także ważnych postaci w polskiej literaturze. Oto niektóre z jego najważniejszych publikacji:

• Warszawa, 1946, współautor Stefan Godlewski,
• Maria Szymanowska i jej czasy, 1955, współautor Stanisław Szenic,
• Te księgi proste: dzieje pierwszych polskich wydań książek Mickiewicza, 1956,
• Pana Adama dzień powszedni, 1957,
• Woda z Niemna, 1957,
• Słowackiego droga do społeczeństwa, 1959,
• Pamiętniki J.U. Niemcewicza, 1962,
• Prorok smutnej pamięci, 1963.

Te dzieła odzwierciedlają zarówno bogactwo jego twórczości, jak i różnorodność tematów, które eksplorował w swojej karierze literackiej.

---

Oceń: Teofil Syga

---