Zdzisław Broncel

---

Życiorys

W 1927 roku Zdzisław Broncel zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Następnie rozpoczął studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim oraz dziennikarstwa w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. W swojej karierze był współpracownikiem magazynu Prosto z Mostu, pełnił rolę krytyka teatralnego dla Wieczoru Warszawskiego i Gońca warszawskiego, a w latach 1938–1939 kierował działem literackim w piśmie Kronika Polski i świata.

W okresie od 1939 do 1941 roku pełnił funkcję dyrektora Teatru na Pohulance w Wilnie. Niestety, w czerwcu 1941 został aresztowany przez władze sowieckie i zesłany do obozu, skąd zwolniono go w styczniu 1942. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Polskiej na Wschodzie, służył w 3 Brygadzie Strzelców Karpackich i pracował w Centrum Informacji.

Od 1942 roku Broncel współpracował z pismem „W drodze”, gdzie objął stanowisko redaktora naczelnego w latach 1945–1947. W 1943 roku opublikował tom wierszy zatytułowany Łaska nocy, z którego sonety uralskie były później wielokrotnie przedrukowywane.

Po 1947 roku osiedlił się w Londynie. Jego kariera obejmowała również pracę w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa przez dwa miesiące w 1952 roku oraz Sekcji polskiej BBC od 1952 do 1971 roku, gdzie pisał i czasem reżyserował słuchowiska radiowe. Prowadził audycję Przegląd kulturalny i publikował w prasie emigracyjnej, w tym bliskiej współpracy z paryską Kulturą. W 1998 roku jego wiersze zostały zebrane w tomie Wiersze: dawne i nowe, opublikowanym przez Polską Fundację Kulturalną.

W ciągu swojej kariery Zdzisław Broncel był wyróżniony nagrodą Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie za wkład w krytykę literacką w 1954 roku.

---

Oceń: Zdzisław Broncel

---