Janusz Jerzy Zabłocki, który przyszedł na świat 6 czerwca 1923 roku w Warszawie, był uznawanym polskim dyplomatą. Jego życie zakończyło się 2 maja 2003 roku.
W trakcie swojej kariery Zabłocki odegrał kluczową rolę w międzynarodowej scenie, reprezentując Polskę w różnych organizacjach i na forach dyplomatycznych.
Życiorys
Janusz Zabłocki był synem Stefana Zabłockiego, znanego inżyniera chemika oraz działacza politycznego, który blisko współpracował z Władysławem Sikorskim, pełniąc funkcję wiceszefa jego gabinetu w czasach II wojny światowej.
W trakcie konfliktu zbrojnego, Janusz służył w armii generała Maczka, gdzie aktywnie uczestniczył w walkach, zdobywając liczne odznaczenia bojowe. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Szkocji, gdzie rozpoczął studia medyczne. W 1947 roku, po powrocie z rodzicami do Polski, związał swoją karierę z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, kontynuując naukę i zdobywając stopień magistra prawa międzynarodowego.
W 1953 roku, z powodów politycznych, został zwolniony z MSZ, co nie zniechęciło go do dalszej pracy w różnych instytucjach. Dopiero w 1957 roku miał możliwość powrotu do dyplomacji. Jego kariera w MSZ obejmowała m.in. istotny wkład w odzyskanie polskich skarbów wawelskich z Kanady, co uwiecznił w swoim opracowaniu pt. „Sprawa polskich zbiorów wawelskich w Kanadzie” opublikowanym w 1959 roku.
Janusz Zabłocki był aktywnym dyplomatą, pełniąc różne funkcje, w tym zastępcę ambasadora w Indiach oraz ambasadora w Wietnamie, gdzie reprezentował Polskę w Komisji Nadzoru i Kontroli. Jego kariera obejmowała również pracę w Wielkiej Brytanii jako minister pełnomocny, a także w Libanie, gdzie był ambasadorem w latach 1977–1981. Ostatnie lata jego aktywności dyplomatycznej miały miejsce we Francji, gdzie pracował jako stały przedstawiciel i minister pełnomocny przy UNESCO w latach 1986–1989.
Jako ekspert w zakresie historii politycznej i militarnej II Rzeczypospolitej oraz czasów drugiej wojny światowej, Janusz Zabłocki brał udział w licznych międzynarodowych konferencjach, reprezentując Polskę na forum ONZ w Paryżu, Nowym Jorku, Genewie i Bangkoku.
Zgodnie z dokumentami zgromadzonymi w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, w latach 1956-1973 był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL, działając pod pseudonimem „Saragat”. Janusz był ojcem Krzysztofa Zabłockiego, cenionego tłumacza.
Po jego śmierci, Janusz Zabłocki został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 157-2-18.
Przypisy
- Polski Komitet do spraw UNESCO [online], unesco.pl, 2014 r., s. 82 [dostęp 23.07.2022 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: 140, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 07.03.2020 r.]
- Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie (1944) 1954-1990.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Joanna Kozińska-Frybes | Anna Streżyńska | Anna Ojer | Jerzy Gutsche | Cezary Dąbrowski | Janina Pszczółkowska | Marek Borowik | Sławomir Wiatr | Jan Zarębski | Andrzej Dobrzyński (dyplomata) | Józef Szymański (działacz komunistyczny) | Maciej Kobyliński | Antoni Furmańczyk | Lesław Wysocki | Andrzej Radzikowski (związkowiec) | Aleksander Żaruk-Michalski | Maciej Brzeski | Lech Świątkowski | Me’ir Talmi | Margareta KassanganaOceń: Janusz Zabłocki (dyplomata)