Jan Strzałkowski, urodzony 11 lipca 1924 roku w Warszawie, był postacią, która w znacznym stopniu wpisała się w historię Polski jako dziennikarz sportowy oraz uczestnik ważnych wydarzeń historycznych. Zmarł 17 grudnia 2014 roku w tym samym mieście, w którym spędził swoje życie i zawodową karierę.
Nie tylko jego działania na polu dziennikarstwa, ale także poświęcenie podczas powstania warszawskiego, przyczyniły się do jego niezatartego śladu w pamięci współczesnych. Jego życie to przykład oddania i pasji, które wzbogaciły polską kulturę sportową i społeczną.
Życiorys
Jan Strzałkowski, dziennikarz o bogatej historii, swoją edukację rozpoczął w tajnym liceum handlowym, które ukończył w 1942 roku, w trudnych warunkach II wojny światowej. W marcu tego samego roku dołączył do Armii Krajowej i z zapałem uczył się w konspiracyjnej podchorążówce. Aby związać koniec z końcem, pracował w sklepie spożywczym. Jego odwaga ujawniła się w czasie walk w powstaniu warszawskim, gdzie zasłynął w III batalionie pancernym „Golski”, używając pseudonimów Rabin i Skaryszewski. W tym dramatycznym okresie przebywał w Śródmieściu.
Po kapitulacji Jan Strzałkowski trafił do niewoli, a następnie został wywieziony do Oflagu XB w Sandbostel koło Bremy. Po wojnie udało mu się powrócić do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Uczelnia ta, w trakcie jego studiów, przekształciła się w wydział Akademii Nauk Politycznych, jednak dyplom ukończenia studiów uzyskał w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. Po zdobyciu wykształcenia rozpoczął pracę w Życiu Warszawy, gdzie spędził trzy lata, a później angażował się w tworzenie działu korespondentów w Przeglądzie Sportowym.
W 1954 roku objął stanowisko kierownika działu sportowego w Trybunie Mazowieckiej, które pełnił nieprzerwanie przez dwadzieścia jeden lat. Następnie przez sześć lat prowadził dział sportowy w Nowej Trybunie, a od 1982 do 1995 roku współpracował z redakcją Sztandaru Młodych. Jan Strzałkowski zyskał reputację zasłużonego dziennikarza sportowego, był również rzecznikiem kolegium sądowego w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich w Zarządzie Głównym oraz sędzią w oddziale warszawskim tego stowarzyszenia.
Jego zaangażowanie nie kończyło się na pracy redakcyjnej; zasiadał w Mazowieckim Związku Kolarskim, Polskiej Federacji Sportu oraz wielu organizacjach skupiających dziennikarzy sportowych. Strzałkowski był jednym z inicjatorów turniejów tenisa stołowego dla dzieci i młodzieży oraz budowy lodowisk dla uczczenia Tysiąclecia Państwa Polskiego. Dodatkowo, organizował międzyokręgowe zawody lekkoatletyczne dla młodzików, pozostawiając trwały ślad w polskim sporcie i dziennikarstwie.
Odznaczenia
Jan Strzałkowski zdobył wiele uznanych odznaczeń, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w życie publiczne i dziennikarstwo.
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1996),
- krzyż Armii Krajowej,
- krzyż Partyzancki,
- warszawski krzyż powstańczy,
- medal za Warszawę 1939–1945.
Oprócz wymienionych odznaczeń, był również laureatem prestiżowej nagrody zespołowej „Złotego Pióra”, co dodatkowo podkreśla jego osiągnięcia w dziedzinie dziennikarstwa.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jan Szlagowski | Konrad Turowski | Piotr Wroński | Tomasz Zieliński (redaktor) | Bohdan Jarochowski | Grzegorz Brzozowicz | Paweł Deresz | Cyber Marian | Dorota Szwarcman | Jerzy Kośnik | Józef Bornstein | Maryna Ochab | Eugeniusz Pach | Mirosław Skurzewski | Andrzej Manuski | Tomasz Wróblewski (dziennikarz) | Leopold Sobel | Katarzyna Nazarewicz | Jacek Pawlicki (dziennikarz) | Magdalena PinkwartOceń: Jan Strzałkowski (dziennikarz)