Ignacy Waghalter, znany również jako Ignatz lub Ignaz, to postać, która pozostawiła znaczący ślad w historii muzyki. Urodził się 15 marca 1882 roku w Warszawie, a odszedł z tego świata 7 kwietnia 1949 roku w Nowym Jorku.
Był on amerykańskim kompozytorem, ale jego korzenie sięgają Polski, co miało wpływ na jego twórczość i artystyczne inspiracje. Jego życie i twórczość odzwierciedlają złożoną kulturę, w której się wychował.
Życiorys
Ignacy Waghalter pochodził z żydowskiej rodziny, która osiedliła się w Polsce już w XVII wieku. Był bratem Henryka oraz Władysława. Jego wczesne lata to czas, kiedy aktywnie muzykował w amatorskiej orkiestrze Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Następnie podjął studia w Berlinie w konserwatorium prowadzonym przez Xavera Scharwenkę, gdzie kształcił się w zakresie fortepianu, oraz u Friedricha Gernsheima w Akademie der Künste, gdzie rozwijał swoje umiejętności kompozytorskie.
W latach 1907–1911 pełnił rolę korepetytora, a później dyrygenta berlińskiej Komische Oper, z którą podróżował na koncerty zagraniczne. Równocześnie, między 1907 a 1912 rokiem, był dyrygentem teatru miejskiego w Essen. W 1910 roku miał zaszczyt wykonać w Niemczech, krótko po jej prapremierze, Symfonię h-moll autorstwa Ignacego Jana Paderewskiego. Od 1912 do 1923 roku był pierwszym dyrygentem Deutsches Opernhaus w Charlottenburgu.
W latach 20. XX wieku trzykrotnie gościł z koncertami w Warszawie. W latach 1924–1925 objął po Josefie Stránskim stanowisko dyrygenta State Symphony Orchestra w Nowym Jorku. Później powrócił do pracy jako dyrygent w Berlinie, występując także w krajach takich jak Hiszpania (1913), Austria (1925) oraz ZSRR (1931). Od 1931 do 1932 roku nadzorował tymczasowo orkiestrę Łotewskiej Opery Narodowej w stolicy Łotwy, Rydze.
Po dojściu do władzy nazistów w 1933 roku zmuszony był emigrować z Niemiec. Udał się przez Pragę i Wiedeń do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1938 roku osiedlił się na stałe. Niestety, w Ameryce nie zyskał większej popularności, występując głównie z mniej znaczącymi orkiestrami.
Waghalter zyskał uznanie jako kompozytor oper, do jego najbardziej znanych dzieł należą: Der Teufelsweg (premiera w Berlinie 1911), Mandragola (premiera w Berlinie 1914), Jugend (premiera w Berlinie 1917), Der späte Gast (premiera w Berlinie 1922) oraz Sataniel (premiera w Berlinie 1923). Tworzył również operetki oraz szereg innych utworów muzycznych, w tym Koncert skrzypcowy A-dur (1911), Uwerturę polską na orkiestrę (1918), Kwartet smyczkowy D-dur (1911), Sonatę f-moll na skrzypce i fortepian (1907) oraz Geständnis na skrzypce lub wiolonczelę i fortepian (1913). Jego kompozycje, chociaż mało znane w Polsce, nie zyskały trwałej obecności w repertuarze koncertowym.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Krystiana Robb-Narbutt | Józef Perkowski | Olaf Kaprzyk | Weronika Migoń | Elżbieta Dmoch | Bohdan Kendelewicz | Stefan Garwatowski | Teresa Barska | Krzysztof Dłutowski | Cezary Nowak | Zygmunt Brunner | Suzanna von Nathusius | Natalia Szymańska | Roman Zmorski | Feliks Brzozowski | Zofia Dromlewiczowa | Joanna Orzeszkowska | Jacek Stachlewski | Ludwik Bohdan Grzeniewski | Natalia KukulskaOceń: Ignacy Waghalter