Henryk Łapiński (aktor)

---

Życiorys

W 1956 roku Henryk Łapiński z powodzeniem ukończyłPaństwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi. W tym samym roku miał swoją debiutancką rolę jako Dujardin w sztuce „Ich głowy” autorstwa Marcela Aymé. Spektakl był reżyserowany przez Zdzisława Tobiasza i odbył się w Teatrze Ateneum w Warszawie. Od momentu swojego debiutu, artysta nieprzerwanie występował w tym teatrze, odgrywając blisko 100 ról, które na stałe wpisały się w repertuar tej sceny.

Henryk Łapiński zmarł 11 września 2020 roku. Uroczystości związane z jego pochowaniem miały miejsce 18 września w stolicy. Po ceremonii mszy świętej, która odbyła się w Kościele św. Karola Boromeusza, artysta znalazł wieczny spoczynek w grobie rodzinnym. Jego miejsce pochówku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 96 (rząd I, grób 18).

Przed kamerą

Henryk Łapiński, znakomity aktor, zyskał uznanie w wielu produkcjach filmowych i telewizyjnych. Jego kariera jest pełna różnorodnych ról, a jego talent przyczynił się do wielu pamiętnych występów. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najważniejszych ról w zawodzie.

• 2019: Aszantka (spektakl telewizyjny) – służący Jan,
• 2009: Siostry – doktor Łęcki (odc. 2 i 4),
• 1997: Królowa złodziei,
• 1996: Tajemnica Sagali – mieszkaniec Biskupina,
• 1995: Awantura o Basię,
• 1992: 1968. Szczęśliwego Nowego Roku – prorektor,
• 1990: Jan Kiliński – mieszczanin,
• 1989: Sztuka kochania – profesor Bykow,
• 1988–1990: Mistrz i Małgorzata – pisarz,
• 1987: Cyrk odjeżdża – cyrkowiec,
• 1987: Krótki film o zabijaniu – członek komisji adwokackiej,
• 1984: 111 dni letargu,
• 1983: Kamienne tablice,
• 1980: Nic nie stoi na przeszkodzie – kierowca prezesa,
• 1980–2000: Dom,
• 1978: Wśród nocnej ciszy – dziennikarz z „Głosu”,
• 1978: Życie na gorąco – Lehr (głos),
• 1976: Polskie drogi – kowal,
• 1976: Człowiek z marmuru – Marcin Pawlusiak,
• 1975: Noce i dnie – gość na balu u Ładów,
• 1974: Wiosna panie sierżancie – urzędnik Rady Narodowej w Trzebiatowie,
• 1973: Rozwód – Polak w Niemczech,
• 1971: Bicie serca – policjant,
• 1971: Agent nr 1,
• 1971: Nie lubię poniedziałku – asystent dyrektora „Maszynohurtu”,
• 1970: Wyzwolenie – żołnierz,
• 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową – Władzio Wachocki.

Wszystkie te role pokazują wszechstronność i zdolności aktorskie Łapińskiego, a także jego znaczący wkład w polską kinematografię.

Przed kamerą gościnnie

Henryk Łapiński, niezapomniany aktor, miał okazję wystąpić w różnych produkcjach filmowych i telewizyjnych, które przyczyniły się do jego rozwoju artystycznego. Poniżej przedstawiamy wybrane jego role w produkcjach telewizyjnych.

• 1996: Awantura o Basię (odc. 6),
• 1992: Kuchnia polska – prorektor Politechniki (odc. 4),
• 1989: Odbicia – kelner na przyjęciu u Szcześniaków,
• 1979: Tajemnica Enigmy – dyrektor Guzicki (głos),
• 1973: Wielka miłość Balzaka – lokaj Hańskiej w Sankt-Petersburgu.

Dubbing

Henryk Łapiński, znany aktor, pozostawił swój ślad w świecie dubbingu, biorąc udział w wielu pamiętnych produkcjach. Jego talent wokalny i zdolność wcielania się w różne postacie sprawiły, że stał się rozpoznawalnym głosem w polskim przemyśle filmowym. W 2012 roku użyczył swojego głosu w *Przygodach Sary Jane*, gdzie zagrał jednego z Shansheethów oraz w innych filmach, takich jak *Wyśpiewać marzenia*, w którym wcielił się w rolę kierowcy Kadee.

Warto wspomnieć, że w 2011 roku wziął udział w dubbingu do popularnej komedii familijnej *Pan Popper i jego pingwiny*. Jego różnorodne role obejmują również produkcje z lat 90. XX wieku, takie jak *Małgosia i buciki* oraz *Asterix i Obelix kontra Cezar*, gdzie był jednym z związanych druidów.

Wiele jego ról miało miejsce w kreskówkach i filmach animowanych. Na przykład w *Smerfach* (1987–2010) użyczył głosu m.in. Homnibusowi oraz Pasibrzuchowi. Jego zaangażowanie w dubbing nie ograniczało się tylko do jednego tytułu; Łapiński uczestniczył także w *Kaczych opowieściach*, zarówno w starych, jak i nowych wersjach dubbingu. Przykłady jego wszechstronności można również zauważyć w takich produkcjach jak *Fantastyczna Czwórka*, gdzie wcielił się w lekarza.

Rola w *Gumisiach*, gdzie grał kilka postaci, pokazuje, jak szeroki był jego zasięg, z postaciami takimi jak sir Tarka czy gnom Nestor. Łapiński miał również możliwość pracy w *Batman: Maska Batmana*, gdzie zyskał sympatię widzów jako Alfred Pennyworth. Jego talent na przestrzeni lat został doceniony w wielu legendarnych produkcjach.

W 1961 roku zadebiutował w dubbingu w *Kocie Tip-Top*, współpracując z Polskimi Nagraniami. Nie można pominąć jego udziału w *Scooby Doo*, gdzie zagrał mieszkańca Salem. Dzięki różnorodnym rolom, Henryk Łapiński ukazał swoją wielką wszechstronność i umiejętności, które z pewnością pozostaną w pamięci wielu widzów.

Odznaczenia

Henryk Łapiński, jako uznany aktor, otrzymał szereg odznaczeń, które potwierdzają jego wkład w kulturę oraz społeczeństwo. Poniżej przedstawiamy listę jego wyróżnień:

• srebrny Krzyż Zasługi – 1974,
• odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” – 1977,
• odznaka za Zasługi dla Warszawy – 1988,
• srebrny Medal „Zasłużony w posłudze dla Kościoła i Narodu” – 1992,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003,
• srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” – 2010.

---

Oceń: Henryk Łapiński (aktor)

---