Andrzej Roman


Andrzej Roman, urodzony 17 maja 1927 roku w Warszawie, to postać, która zapisała się w historii polskiego dziennikarstwa sportowego oraz literatury. Jego życie zakończyło się 17 grudnia 2011 roku w tym samym mieście, w którym przyszło mu na świat.

Jako dziennikarz, Roman zyskał uznanie za swoją pasję do sportu, a także talent do pisania, który pozwolił mu na tworzenie wartościowych tekstów. Jego wkład w rozwój polskiego dziennikarstwa sportowego jest nieoceniony.

Życiorys

Andrzej Roman, który swoją działalność związał z różnymi aspektami kultury i sportu, aspirował do wysokiego poziomu aktywności społecznej. W latach 1943–1945 był członkiem Armii Krajowej (AK), co świadczy o jego zaangażowaniu w historyczne wydarzenia tamtych czasów. Ukończył prestiżowe VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie, co stanowiło ważny krok w jego edukacji. Następnie podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w latach 1949 i 1950 uzyskał dyplomy w dziedzinie prawa oraz historii sztuki.

W 1952 roku zaczął swoją karierę dziennikarską publikując w „Kurierze Polskim”, co otworzyło przed nim możliwość pracy jako redaktor, a później jako kierownik działu sportowego tej gazety od 1957 roku. Jego kariera jednak nie obyła się bez trudności – w okresie stanu wojennego został zweryfikowany negatywnie i stracił zatrudnienie. Od 1983 roku związał się z Agencją „Omnipress”, gdzie mógł kontynuować swoją pasję dziennikarską, a równocześnie angażował się w działalność opozycyjną, w tym pełnił rolę spikera III Programu Radia „Solidarność”.

W 1989 roku współtworzył dział sportowy „Gazety Wyborczej”, ciesząc się tą rolą przez dłuższy czas. Po tej przygodzie, jego ścieżka zawodowa obejmowała także pracę w tygodniku „Spotkania” od 1990 do 1992 roku, a następnie w Tygodniku „Solidarność” (1992–2006). Jego twórczość nie ograniczała się jedynie do sportu, ponieważ pisał także felietony do gazety „Życie Warszawy”. Warto wspomnieć, że w latach 1993–2000 jego wiedza i doświadczenie pozwoliły mu wykładać na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Andrzej Roman był specjalistą w zakresie tenisa, lekkiej atletyki oraz piłki nożnej, co zaowocowało jego obecnością jako sprawozdawcy na trzech igrzyskach olimpijskich, które odbyły się w Monachium, Montrealu i Moskwie. Poza tym pisał także recenzje filmowe, a w 1988 roku opracował zbiór relacji związanych z bojkotu telewizji przez aktorów w trudnym okresie stanu wojennego, pod tytułem „Komedianci”.

W 1975 roku za swoje zasługi został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, co stanowi dowód na uznanie jego wkładu w rozwój polskiej kultury i sportu.

Książki

Andrzej Roman jest autorem wielu interesujących publikacji, które obejmują różnorodne tematy i gatunki literackie. Poniżej przedstawiamy kilka z jego ważniejszych dzieł:

  • Droga do Tokio (1965) z Konradem Grudą,
  • Monachijskie sensacje (1973),
  • Tenis: sport dla każdego: Roland Garros, Wimbledon, Flushing Meadow, Australia Open (1986) z Pawłem Dereszem,
  • Komedianci: rzecz o bojkocie (1988) – opracowanie z zespołem,
  • Gwiazdy światowego kina: leksykon (1992) z Jana Słodowskim,
  • Co jest grane panie Janku …: utwory z lat 1981-1992 (1992) – wywiad z Janem Pietrzakiem,
  • Kochana piłeczko. Z Józefem Młynarczykiem rozmawiali Jacek Dąbski, Andrzej Roman, Stefan Szczepłek (1992),
  • Olimpijskie wyzwania. Z dr. Włodzimierzem Reczkiem rozmawia Andrzej Roman (1994),
  • Pies na środku jezdni (1996),
  • Wielka literatura w parodii i pastiszu (2003) z Szymonem Kobylińskim,
  • Czterdziestu wspaniałych: Warszawskie postacie (2003).

Każda z wymienionych książek przyczynia się do bogatej panoramy twórczości Andrzeja Romana, ukazując jego pasję do różnych dyscyplin oraz wiedzę o kulturze i sztuce.

Przypisy

  1. Historia CMWP. freepress.org.pl. [dostęp 11.12.2013 r.]
  2. a b Justyna Satora: Zmarł Andrzej Roman. 17.12.2011 r. [dostęp 18.12.2011 r.]

Oceń: Andrzej Roman

Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:17