Żoliborz Oficerski

Osiedla

Żoliborz Oficerski to interesująca część warszawskiego osiedla Żoliborz, która może być doskonale rozpoznawana w ramach obszaru MSI Żoliborz. W tej okolicy znajduje się wiele charakterystycznych ulic, takich jak Śmiała, Czarnieckiego, Forteczna, Hauke-Bosaka, Kaniowska oraz plac Słoneczny.

Obszar ten, będący częścią większej dzielnicy Stary Żoliborz, zyskał na znaczeniu dzięki swojemu unikalnemu klimatowi i architekturze. Warto zwrócić uwagę na różnorodność budynków oraz zielonych przestrzeni, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Opis

Osiedle, o którym mowa, zostało założone na terenach przekazanych w 1922 roku przez rząd Mieszkaniowemu Stowarzyszeniu Spółdzielczemu Oficerów w Warszawie. W tym samym roku rozpoczęto budowę pierwszych obiektów mieszkalnych. Wśród architektów projektu znaleźli się m.in. Kazimierz Tołłoczko, Tadeusz Tołwiński, Romuald Gutt oraz Rudolf Świerczyński. Styl budownictwa nawiązywał do dworków szlacheckich z XVIII wieku, przy czym wznoszono domy i wille z charakterystycznymi czterospadowymi dachami pokrytymi dachówką oraz barokowymi attykami i ozdobnymi gankami z kolumienkami.

Na osiedlu zamieszkało ponad 30 generałów, a także wielu pułkowników, do których należeli m.in. Władysław Anders, Władysław Bortnowski, Józef Haller, Marian Kukiel, Stefan Rowecki, Stanisław Sosabowski oraz Lucjan Żeligowski.

W trakcie okupacji niemieckiej, od 1940 do 1944 roku, w piwnicy domu przy ul. Fortecznej 4 funkcjonowała tajna radiostacja „Łódź Podwodna”, która nie została wykryta przez niemieckie władze.

Na przełomie lat 70. i 80. osiedle zyskało nowe ulice, w tym Munka, Jakiela, Szaniawskiego i Ejsmonda, co znacznie wpłynęło na organizację przestrzenną oraz dostępność tej historycznej części Warszawy.

Inne informacje

Inspiracją dla architekta Sylwestra Pajzderskiego stał się Żoliborz Oficerski, który wpływając na jego wizje, posłużył za punkt odniesienia przy projektowaniu Osiedla Warszawskiego w Poznaniu.

Przypisy

  1. Czesław Witkowski: Ze strzelnicy na raut. Życie garnizonowe przedwojennej Warszawy. Warszawa: Bellona, 2017, s. 202.
  2. Atlas architektury Poznania, Janusz J. Pazder (red.), Aleksandra A. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 303.
  3. Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 222.
  4. Łukasz Heyman: Nowy Żoliborz 1918–1939. Wrocław: Ossolineum, 1976, s. 67.
  5. Andrzej K. Olszewski: Architektura Warszawy (1919–1939), [w:] Warszawa II Rzeczypospolitej. Tom I. Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 292–293.

Oceń: Żoliborz Oficerski

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:18