Hala Torwar

---

Historia

Wybór miejsca pod budowę pierwszego sztucznego lodowiska w Warszawie zrealizowano w styczniu 1953 roku. Inwestycję zaplanowano w dawnej części parku Agrykola przy ulicy Łazienkowskiej, co miało znaczenie strategiczne. Dzięki naturalnej skarpie, miejsce było dobrze osłonięte przed ciepłymi wiatrami, a także zapewniało solidne wsparcie dla trybun. Dodatkowo, lokalizacja oferowała dogodny dojazd do centrum miasta oraz bliskość do obiektów Legii. Wzniesienie budynku trwało od 1953 do 1957 roku, pod nadzorem architekta Juliana Brzuchowskiego oraz Danuty Bredy. Projekt ten zyskał miano pierwszego krytego lodowiska w stolicy. Nazwa „Torwar” łączy cechy budynku dedykowanego sportom łyżwiarskim oraz jego lokalizację w Warszawie.

W pierwszym kwartale 1953 roku wprowadzono zmiany w starym projekcie lodowiska opracowanym przez inżyniera Brzuchowskiego, aby dostosować go do aktualnych potrzeb. W maju tego samego roku ruszyły prace ziemne na placu budowy, które obejmowały betonowanie płyty, wykonanie kanałów oraz budowę maszynowni. Budynek dysponował trybunami mogącymi pomieścić 7200 widzów. Na elewacji umieszczono mozaikę zatytułowaną „Łyżwiarze”, której autorką była Hanna Żuławska, jednak ta dekoracja została usunięta podczas modernizacji w latach 90.

Pierwsze mrożenie sztucznej tafli miało miejsce 18 listopada 1953 roku pod czujnym okiem lodomistrza Mutke, sprowadzonego z Katowic. Zamrożona tafla zyskała pozytywną opinię, charakteryzując się znakomitą mocą zamrażania. Już następnego dnia, na lodowisku pojawili się pierwsi łyżwiarze, w tym znani sportowcy: wielokrotny mistrz Polski w jeździe szybkiej Janusz Kalbarczyk, mistrz w jeździe figurowej Bolesław Staniszewski oraz hokeiści, tacy jak Franciszek Głowacki i Tadeusz Dolewski. Z pierwotnym terminem otwarcia ustalono datę na 3 stycznia 1954 roku, ale uroczystości przyspieszono i miały miejsce 12 grudnia 1953 roku. Podczas inauguracji odbył się mecz hokejowy pomiędzy CWKS Warszawa a Gwardią Bydgoszcz, który zakończył się wynikiem 12:3. Z kolei 3 stycznia 1954 roku zrealizowano pierwsze spotkanie międzynarodowe, w którym CWKS pokonał Dynamo Weisswasser 6:5, a 7 października 1954 roku miało miejsce premierowe starcie międzypaństwowe, gdy reprezentacja Polski przegrała z ZSRR 1:7.

Przez wiele lat lodowisko nie miało dachu; zadaszone były jedynie trybuny, co miało miejsce od roku 1967, zgodnie z projektem zespołu: W. Humnicki, R. Piekarski, W. Stocki. W konstrukcji dachu po raz pierwszy w Polsce zastosowano nowoczesny kablobeton. Na Torwarze mecze ligowe hokeja na lodzie rozgrywały drużyny Legii Warszawa oraz Znicza Pruszków. Od lat 70. miejsce to stało się także popularną areną dla koncertów.

W latach 1998–1999 odbyła się przebudowa obiektu, która zakończyła się oddaniem do użytku 26 listopada tego roku. Inwestycja w dużej mierze została sfinansowana przez Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki. Po modernizacji hala dysponuje 4806 miejscami siedzącymi i pełni funkcję przede wszystkim jako miejsce dla wydarzeń o charakterze masowym oraz sportowych mistrzostw w różnych dyscyplinach. W hali organizowane są również wystawy. Część biurowa budynku jest siedzibą Centralnego Ośrodka Sportu. W 2009 roku Torwar był jednym z obiektów, gdzie odbywały się mistrzostwa Europy w koszykówce. W hali miały miejsce również spotkania międzypaństwowe reprezentacji Polski w siatkówce (dwumecz z Grecją w 2001 roku) oraz piłce ręcznej.

W pobliżu Torwaru, po tej samej stronie, powstał drugi obiekt sportowy z zamkniętym lodowiskiem – hala Torwar II (COS Torwar Lodowisko), posiadająca 619 miejsc na trybunach. Jej budowa miała miejsce w 1997 roku, a projektantami byli Andrzej Ryba i Tomasz Kazimierski.

Inne informacje

Obiekt, o którym mowa, ma swoją nazwę od sąsiadującego osiedla Torwar. Osiedle to zostało wzniesione w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Tego rodzaju architektoniczne rozwiązania są często związane z rosnącymi potrzebami mieszkańców.

---

Oceń: Hala Torwar

---