Adolf Starkman


Adolf Starkman to postać, która zapisała się w historii polskiego dziennikarstwa jako wybitny felietonista i humorysta. Urodził się 27 września 1871 roku w Warszawie, a zmarł w tym samym mieście 17 czerwca 1920 roku.

Jego twórczość wyróżniała się nie tylko inteligentnym humorem, ale również bystrym spojrzeniem na rzeczywistość społeczną swojego czasu. Starkman umiejętnie łączył felieton z satyrą, przez co zdobył uznanie i szacunek wśród czytelników.

Życiorys

Adolf Starkman to postać, której działalność literacka miała znaczący wpływ na polską prasę i kulturę. Swój debiut zaznaczył w „Kolcach”, gdzie w przyszłości publikował liczne artykuły, felietony oraz korespondencje. Jego prace pojawiały się w wielu znanych czasopismach, takich jak „Mucha”, „Kurier Świąteczny”, „Dziennik dla Wszystkich”, „Ziarno”, „Przegląd Tygodniowy”, „Szczutek”, „Wędrowiec”, a także w gazetach codziennych, takich jak „Kurier Codzienny”.

W 1902 roku Starkman pełnił rolę redaktora „Kuriera Świątecznego”, gdzie w jego łamach publikował recenzje i krytyki teatralne. Jako „Pigmalion” oddawał się także twórczości poetyckiej, pisząc wiersze humorystyczne, które wyróżniały się oryginalnym stylem.

W 1908 roku Starkman został skazany na rok więzienia w twierdzy w związku z przestępstwem prasowym z art. 128, dotyczącym obrazy majestatu. Jego życie prywatne również związane było z osobami wpływowymi; był spokrewniony z Ludwikiem Starkmanem, wiceprezesem Rady Banku Handlowego w Łodzi.

W latach 1893–1894 Starkman przebywał w Łodzi, z której to miasta nadsyłał korespondencje do „Izraelity”. Jego wnikliwe obserwacje dotyczące miasta, jego mieszkańców oraz panujących tam stosunków społecznych zaowocowały reportażem „Łódź i łodzianie”. Dzieło to, będące szkicem społeczno-obyczajowym, zostało wydane również jako osobna broszurka w Warszawie w 1895 roku.

Przypisy

  1. Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie podają datę śmierci 1921 Jadwiga Szulc, Eugeniusz Szulc: Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989 r., s. 226-227, seria: Biblioteka Syrenki. ISBN 83-06-01759-5.
  2. Konrad Frejdlich: Uśmiech Ariadny. Antologia reportażu łódzkiego. Od Oskara Flatta do Andrzeja Makowieckiego, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1973 r., s. 368 i 32.
  3. Skazanie humorysty na rok twierdzy. „Nowości Illustrowane”. Nr 11, s. 4, 14.03.1908 r.

Oceń: Adolf Starkman

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:16