Wojciech Wiszniewski

Kultura i sztuka

Wojciech Wiszniewski, urodzony 22 lutego 1946 roku w Warszawie, to postać, która znacząco wpisała się w polski świat filmu i teatru. Jego wszechstronność jako reżysera, scenarzysty i aktora sprawiła, że pozostawił po sobie trwały ślad w kulturze narodowej.

Niestety, Wiszniewski zmarł 21 lutego 1981 roku w Warszawie, co zakończyło jego twórcze życie, ale jego dziedzictwo nadal inspiruje kolejne pokolenia twórców filmowych.

Życiorys

Wojciech Wiszniewski, znany polski reżyser, ukończył studia na Wydziale Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi w 1972 roku. Już na wczesnym etapie edukacji jego pierwsza etiuda filmowa pod tytułem Zawał serca z 1967 roku znalazła się w prestiżowym konkursie na Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen, gdzie zdobyła wyróżnienie. Wiszniewski nawiązał współpracę z różnymi wytwórniami filmowymi, takimi jak Wytwórnia Filmów Oświatowych, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych, a także Wytwórnia Filmowa „Czołówka” oraz Zespół Filmowy „Nurt”. Od 1979 roku przez wiele lat był członkiem Zespołu Filmowego „Perspektywa”. W toku swojej kariery Wojciech przewodniczył Kołu Młodych Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W 1978 roku został uhonorowany doroczną nagrodą przez to stowarzyszenie za swoją konsekwentną twórczość. Był także współzałożycielem i kierownikiem programowym Studia Młodych TVP im. Andrzeja Munka. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, gdy 21 lutego 1981 roku zmarł w swoim warszawskim mieszkaniu na skutek zawału serca. Pierwszy zawał, który wystąpił, nie został prawidłowo zdiagnozowany przez lekarza pogotowia, a po godzinie nastąpił kolejny, który okazał się śmiertelny. Przed swoją przedwczesną śmiercią Wojciech zaczynał prace nad filmem Porwanie Króla, który miał być jego pełnometrażowym debiutanckim dziełem, zainspirowanym historią porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pośmiertnie zyskał uznanie, otrzymując Grand Prix na Festiwalu w Oberhausen za film Elementarz z 1976 roku oraz honorowe wyróżnienie podczas Koszalińskich Spotkań Filmowych „Młodzi i Film” za niezwykłe wartości społeczne i artystyczne swoich dzieł. W uznaniu za jego wkład w kulturę, odznaczono go również pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Życie prywatne

Wojciech Wiszniewski pochodził z rodziny o bogatych tradycjach, będąc synem Włodzimierza Wiszniewskiego seniora oraz Ireny Czajkowskiej. W jego życiu znaczącą rolę odegrała żona, Joanna Miłobędzka, z którą wspólnie wychował syna, Mateusza Wiszniewskiego.

Filmografia

Filmografia Wojciecha Wiszniewskiego zawiera szereg znaczących dzieł, które odzwierciedlają jego talent oraz zaangażowanie w sztukę filmową. Poniżej przedstawiamy lista jego najważniejszych prac:

  • Zawał serca (1967) – etiuda szkolna nagrodzona w Oberhausen w 1968 r.,
  • Jutro (1970) – Grand Prix za wartości publicystyczne na VII Festiwalu Etiud 1972 r.,
  • Robotnicy ’71 (1972),
  • Historia pewnej miłości (1974),
  • Sztygar na zagrodzie (1974) – Brązowy Lajkonik na XVIII OFFK w Krakowie w 1978 r.,
  • O człowieku, który wykonał 552% normy (1974),
  • Wanda Gościmińska: Włókniarka (1975),
  • Elementarz (1976) – Złoty Lajkonik na XXI OFFK w Krakowie,
  • Stolarz (1976) – Grand Prix na XXVII MFFK w Oberhausen w 1981 r. (pośmiertnie),
  • Porwanie Króla (1980) – niezrealizowany scenariusz filmu fabularnego.

Każdy z tych filmów przyczynił się do rozwoju jego kariery oraz uznania w branży filmowej.

Reżyseria teatralna

W obszarze reżyserii teatralnej, Wojciech Wiszniewski zrealizował interesujące projekty, które zdobyły uznanie widzów i krytyków.

  • Lublin – tamte dni (1979) – widowisko historyczne,
  • Palacz zwłok – teatr TV.

Filmografia

Filmografia Wojciecha Wiszniewskiego obejmuje szereg interesujących dzieł, które zdobyły uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Poniżej przedstawiamy listę jego znaczących prac:

  • Zawał serca (1967) – etiuda szkolna, która została nagrodzona na festiwalu w Oberhausen w 1968 roku,
  • Jutro (1970) – film, który zdobył Grand Prix za wartości publicystyczne na VII Festiwalu Etiud w 1972 roku,
  • Robotnicy ’71 (1972),
  • Historia pewnej miłości (1974),
  • Sztygar na zagrodzie (1974) – uhonorowany Brązowym Lajkonikiem na XVIII OFFK w Krakowie w 1978 roku,
  • O człowieku, który wykonał 552% normy (1974),
  • Wanda Gościmińska: Włókniarka (1975),
  • Elementarz (1976) – zdobywca Złotego Lajkonika na XXI OFFK w Krakowie,
  • Stolarz (1976) – wyróżniony Grand Prix na XXVII Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Oberhausen w 1981 roku (pośmiertnie),
  • Porwanie Króla (1980) – niezrealizowany scenariusz filmu fabularnego.

Każde z tych dzieł przyczyniło się do rozwoju polskiej kinematografii i ukazania talentu reżysera, jakim jest Wojciech Wiszniewski.

Nagrody

Wojciech Wiszniewski, uznawany za wybitnego twórcę filmowego, zdobył wiele ważnych nagród w swojej karierze. W 1978 roku otrzymał Nagrodę Koła Młodych SFP za swoje godne podziwu podejście twórcze oraz osiągnięcia związane z realizacją filmów.

W tym samym roku jego dzieło pt. Sztygar na zagrodzie zdobyło Brązowego Lajkonika na XVIII Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie.

W 1981 roku film Elementarz przyniósł mu Złotego Lajkonika na XXI OFFK w Krakowie, a także Grand Prix na Westdeutsche Kurzfilmatege, które zdobył ex aequo z Zbigniewem Rybczyńskim za film Tango.

W roku 1983, po jego śmierci, przyznano mu nagrodę na XI KSF „Młodzi i Film” za niezwykłe wartości społeczne, moralne i artystyczne, które prezentowały jego filmy. Jego dorobek artystyczny stanowi niezatarte ślady w polskiej kinematografii.

Oceń: Wojciech Wiszniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:8