Salomon Langleben

---

Życiorys

Salomon Langleben, niezwykle utalentowany szachista, prawdopodobnie ukończył gimnazjum w Warszawie, a na początku lat 90. XIX wieku opuścił Polskę, aby zwiedzać Europę oraz Amerykę Północną. W trakcie tych podróży rozwijał swoje umiejętności szachowe; w Paryżu brał udział w działalności słynnej kawiarni Café de la Régence. W Stanach Zjednoczonych grał z młodymi talentami szachowymi i z sukcesem ścigał się z takimi zawodnikami jak Frank Marshall oraz William Napier, często zdobywając przewagę w odpowiednich ustawieniach. Langleben miał również przyjemność mierzyć się z niektórymi osobistościami ze świata polityki.

W 1894 roku, mieszkaniec Warszawy, odniósł spektakularne zwycięstwo w turnieju szachowym, który odbył się w Buffalo. W ostatnich latach XIX wieku powrócił do Warszawy, włączając się w rozwijające się życie kawiarniane związane z szachami. Zyskał popularność pod przydomkiem „Amerykanin” i w 1899 roku został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej, a latem następnego roku podjął rywalizację, odnosząc sukces w małym turnieju tego klubu. Kluczowym momentem było pokonanie Aleksandra Flamberga, z którym regularnie rywalizował w kolejnych latach o czołowe lokaty w warszawskich turniejach.

Większość spotkań Langlebena kończyła się porażkami z Flambergiem, ale szachista mógł się pochwalić licznymi triumfami nad Janem Kleczyńskim, Janem Kopczyńskim oraz innymi polskimi graczami, a także gośćmi rosyjskimi przebywającymi w Warszawie. W latach 1909–1917 stoczył osiem partii z legendarnym Akibą Rubinsteinem, z czego dwie udało mu się zremisować, natomiast w pozostałych musiał uznać wyższość rywala. W tym okresie, korzystając z obecności Rubinsteina w Warszawie, zagrał również przeciwko mistrzom o międzynarodowej renomie, m.in. po raz kolejny z Marshallem, Henrykiem Salwe, Gerszem Rotlewim i Jefimem Bogolubowem.

Ogromny sukces przyniósł mu udział w wszechrosyjskim turnieju amatorów w Petersburgu w 1911 roku, gdzie zajął 4-5. miejsce. Rok później również zdobył identyczną lokatę w rozgrywkach Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej. Po zakończeniu I wojny światowej ograniczył swoje występy turniejowe, skupiając się głównie na partiach towarzyskich w kawiarniach. Wyjątkowo, w 1924 roku wziął udział w turnieju Warszawskiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej, zajmując 8-9. miejsce. Ponadto, w 1925 roku rozegrał trzypartiowy mecz z Kazimierzem Makarczykiem, który zakończył się remisem.

Salomon Langleben zmarł w lutym 1939 roku w wieku 77 lat, po długiej chorobie, a nekrologi opisywały go jako „najstarszego mistrza szachowego w Polsce”. Jego styl gry często nazywany był „praktycznym”, niewyróżniającym się szczególnym przygotowaniem teoretycznym, ale obfitującym w polot. Po efektownym zwycięstwie Langlebena podczas turnieju w Petersburgu w 1911 roku, porównywano jego styl do gry Franka Marshalla, wskazując na jego niezwykłą intuicję i umiejętności strategiczne.

---

Oceń: Salomon Langleben

---