Henryk Salwe

---

Kariera szachowa

Henryk Salwe, choć pierwszy kontakt z szachami miał w wieku 20 lat, to jednak jego znaczące osiągnięcia pojawiły się dopiero, gdy miał 40 lat. Na początku XX wieku zdobył sobie renomę w Europie i stał się uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich szachistów tamtego okresu.

Był aktywnym uczestnikiem w tworzeniu Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej. Dzięki temu, w 1903 roku, wziął udział w III Wszechrosyjskim Turnieju Szachowym, który odbył się w Kijowie, gdzie zajął IV miejsce. W następnym roku, razem z Oldřichem Durasem, odniósł zwycięstwo w turnieju w Barmen, a w 1904 roku triumfował w IV Wszechrosyjskim Turnieju Szachowym w Sankt Petersburgu, co pozwoliło mu zdobyć tytuł mistrza Rosji.

W kolejnych edycjach mistrzostw imperium rosyjskiego, które miały miejsce w 1907 roku w Łodzi, zajął III miejsce, ustępując jedynie Akibie Rubinsteinowi i Siemionowi Ałapinowi, a także dzieląc podium z Eugene Znosko-Borowskim. Największym jego sukcesem w karierze międzynarodowej było II miejsce, okupowane w 1908 roku w Düsseldorfie, gdzie przegrywał jedynie z Frankiem Marshallem.

W latach późniejszych Salwe odnosił sukcesy przede wszystkim w lokalnych turniejach w Łodzi, gdzie triumfował w 1912, 1914 i 1916 roku, a także zdobywał II lokaty w edycjach z lat 1915 i 1917. Oprócz tego, rozegrał liczne mecze z czołowymi zawodnikami, w tym z A. Rubinsteinem, Michaiłem Czigorinem, Jacquesem Miesesem, Oldřichem Durasem oraz Jefimem Bogolubowem.

Nie można również zapomnieć, że w latach 1913–1914 był współredaktorem szachowego dwutygodnika w języku jidysz, tytułowanego Erszte jidisze szach-cejtung. Według analizy uznawanej za retrospektywną w świecie szachów – Chessmetrics, w styczniu 1910 roku osiągnął swój najwyższy ranking w karierze, z wynikiem 2644 punktów, co pozwoliło mu zająć 13. miejsce na świecie.

---

Oceń: Henryk Salwe

---