Ludwik Chałubiński

W 1884 roku był założycielem korporacji Arkonia, a jego wkład w rozwój taternictwa pozostaje nieoceniony. Zaczął eksplorować Tatry w wieku zaledwie 14 lat, początkowo w towarzystwie swojego ojca.

Ważne momenty w jego karierze obejmują 19 sierpnia 1875 roku, kiedy to, razem z ojcem i Walerym Eljaszem, osiągnął szczyt Gerlacha. Dwa lata później, 28 czerwca 1877 roku, z Wojciechem Rojem i Maciejem Sieczką dokonał pierwszego wejścia na Mięguszowiecki Szczyt.

Wśród jego innych osiągnięć znajdują się pierwsze znane wejście na Młynarza (około 1885 roku), drugie wejście na Baranie Rogi (1884 rok) oraz trzecie wejście na Durny Szczyt (1881 rok). W latach 1884–1885 jego przygody wspinaczkowe sprowadziły go także w Alpy, gdzie zdobył takie szczyty jak Aletschhorn, wspinając się z Karolem Potkańskim, oraz Großglockner. Jego osiągnięcia zostały docenione, dzięki czemu stał się członkiem honorowym sekcji turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego.

Według różnych źródeł, Ludwik Chałubiński odszedł z tego świata w Zakopanem w dniach 17 lub 21 kwietnia 1933 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Warto dodać, że jego córka, Aniela Chałubińska, była znanym polskim geografem oraz geologiem, a syn Stefan był taternikiem, nauczycielem oraz ratownikiem TOPR, a także członkiem honorowym Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem.