Jan Antoni Rogowicz, urodzony w 1881 roku w Warszawie, był wybitnym inżynierem chemikiem, przedsiębiorcą oraz prominentnym politykiem w czasach II Rzeczypospolitej. Jego działalność w ramach Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem obejmowała zarówno II, jak i III kadencję senatu.
Rogowicz zmarł w 1945 roku w obozie w Sachsenhausen, pozostawiając po sobie ważny ślad w historii Polski.
Życiorys
Jan Antoni Rogowicz był synem Jakuba Ignacego Rogowicza (1839–1896), znanego warszawskiego lekarza ginekologa oraz Marii z Zawadzkich (1841–1939). W jego rodzinie znaleźli się również literat i tłumacz Wacław Rogowicz (1876–1960) oraz architekt ogrodnictwa Stefan Rogowicz (1891–1946), a także siostra Jadwiga (1878–1971).
W 1905 roku uzyskał dyplom inżyniera chemika na Politechnice Warszawskiej. Następnie kontynuował edukację w zakresie cukrownictwa na Uniwersytecie Berlińskim. Po powrocie do Polski przejął zarządzanie cukrownią w Kujawach. W roku 1909, wspólnie z inżynierami Orłowskim i Rożenem, założył w Warszawie dom handlowy oraz biuro techniczne, które zajmowało się dostarczaniem towarów technicznych do cukrowni oraz fabryk i dróg żelaznych.
Od 1913 roku kierował firmą „Orłorog” razem z Orłowskim, specjalizując się w sprzedaży materiałów izolacyjnych oraz produktów ze smoły i asfaltu. W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku pełnił funkcje wiceprezesa Towarzystwa Handlowo-Przemysłowego Mieczysław Zagajski S-ka Akc. w Warszawie oraz był członkiem rady nadzorczej Zakładów Chemicznych S-ka Akc. w Grodzisku Mazowieckim.
W sierpniu 1914 roku był jednym z założycieli konserwatywnego ugrupowania politycznego Grupa Pracy Narodowej i wszedł w skład jego Rady. Później zaangażował się w zarząd Zjednoczenia Partii Demokratycznych, a także pełnił funkcję prezesa Rady Zjednoczenia Stanu Średniego. Podczas I wojny światowej zasiadał w zarządzie Komitetu Budowlanego Rady Głównej Opiekuńczej i współpracował z redakcją Kuriera Polskiego.
Jan Antoni Rogowicz był radnym Warszawy od 1916 do 1928 roku. Zarządzał także Prezydium Rady Miejskiej jako sekretarz do marca 1918 roku, a od maja 1927 do 2 lipca 1928 roku piastował stanowisko wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej. Dodatkowo był wiceprzewodniczącym Komisji Finansowo-Budżetowej oraz Komisji Kontroli Funduszu Bezrobocia, a także miejskiej Rady Teatralnej.
W okresie II kadencji Senatu pełnił mandat senatora z list Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. W 1928 roku został wybrany do Sejmu z miasta stołecznego Warszawy, aczkolwiek nie przyjął mandatu ze względu na wybór do Senatu, gdzie w III kadencji reprezentował Warszawę. Tam zasiadał w Komisjach: Gospodarstwa Społecznego, Spraw Zagranicznych i Spraw Wojskowych.
W czasie II wojny światowej ciągle pełnił funkcję dyrektora Towarzystwa Handlowo-Przemysłowego „Orłorog”. Niestety, po wybuchu powstania warszawskiego został uwięziony i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie zginął tuż przed jego wyzwoleniem.
Jan Antoni Rogowicz został symbolicznie upamiętniony na grobowcu rodzinnym znajdującym się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 71-5-1/2).
Przypisy
- Jan Rogowicz [online], genealogia.plewako.pl [dostęp 02.12.2021 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: ROGOWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 03.02.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jerzy Baurski | Władysław Kowalski (komunista) | Janina Kowalska (1904–1980) | Jerzy Jastrzębowski (1937–2022) | Jolanta Janek | Dariusz Adler | Maciej Półtorak | Ryszard Adam Bobrowski | Ludwika Mieszkowska | Maciej Błażejewski | Waldemar Markiewicz | Andrzej Sielańczyk | Piotr Adam Bąk | Wojciech Tomaszewski | Robert Kwiatkowski (urzędnik) | Aldona Wos | Maciej Ryszkowski | Grażyna Sikorska | Andrzej Świeżaczyński | Feliks KonOceń: Jan Antoni Rogowicz