Jadwiga Grabowska

---

Życiorys

Życie prywatne

Jadwiga Grabowska pochodziła z zamożnej żydowskiej rodziny, będąc córką Stanisława oraz Pauliny z domu Eber Seydenbeutelów. Warto zaznaczyć, że była siostrzenicą architekta Edwarda Zachariasza Ebera. Jej ojciec działał jako przedsiębiorca w branży budowlanej. Rodzina Seydenbeutelów posiadała kilka kamienic w Warszawie, w tym te mieszczące się przy Marszałkowskiej 63, Marszałkowskiej 44a oraz Żurawiej 24a. Mieszkali oni w kamienicy przy Marszałkowskiej 63, która była znana jako dom „Pod Syrenami”.

Jadwiga ukończyła Zakład Naukowy Zofii Sierpińskiej oraz pensję w 1918 roku, a także dwuletnią Szkołę Dziennikarską Wincentego Kosiakiewicza. W jej życiu osobistym ważnym wydarzeniem było małżeństwo z piłkarzem drużyny Polonii Warszawa, a później dziennikarzem sportowym, Tadeuszem Grabowskim, który przyszedł na świat 2 października 1899 roku, a odszedł 18 lutego 1985 roku.

Kariera zawodowa

W okresie przedwojennym Jadwiga Grabowska prowadziła własny salon mody. W 1939 roku objęła stanowisko redaktorki w czasopiśmie „Kobieta w Świecie i w Domu”. Losy jej rodziny podczas okupacji nie są do końca znane, jednak rodzice ukrywali się pod Warszawą po zmianie nazwiska na Starzyński. Po wojnie otworzyła w Warszawie, przy Marszałkowskiej 44a, prywatny dom mody „Feniks” w 1946 roku. W roku 1947 odbyła podróż do Francji oraz Wielkiej Brytanii, aby zapoznać się z pierwszymi po wojnie kolekcjami znanych domów mody oraz odnowić wcześniejsze kontakty sprzed 1939 roku.

W styczniu 1947 roku, pod presją władz, rozpoczęła likwidację swojego domu mody. Wraz z zespołem przeszła do firmy Krystyna Różycka i Spółka, która współpracowała z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. W 1950 roku również ta firma została przejęta przez władze i włączona do Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego. W 1953 roku Jadwiga objęła kierownictwo nadzoru artystycznego w Zakładach Konfekcyjnych CPLiA.

W tym samym roku została członkinią Komisji Organizacyjnej ds. Pokazu Mody na Targach Lipskich, która z biegiem lat wielokrotnie zmieniała swoją nazwę, jednak skład personalny pozostał bez zmian, co doprowadziło do utworzenia Biura Mody Ewa.

Wrzesień 1958 roku przyniósł połączenie Biura Mody Ewa z przedsiębiorstwem Gallux-Hurt, które stworzyło Modę Polską. Grabowska pełniła wówczas funkcję dyrektora artystycznego. Dzięki swojemu statusowi miała możliwość frequentowania Paryża oraz innych miejsc związanych z modą światową, co umożliwiło przedsiębiorstwu dynamiczne reagowanie na trendy.

W trakcie jej pracy dla Mody Polskiej, firma prezentowała swoje kolekcje na pokazach na całym świecie. W 1968 roku przeszła na emeryturę, a okoliczności jej odejścia z Mody Polskiej otoczone są tajemnicą, co niektórzy współpracownicy i historycy interpretują jako działanie o podłożu politycznym. To właśnie wtedy rozpoczął się proces upadku przedsiębiorstwa, które zakończyło swoją działalność w 1998 roku.

Po odejściu z Mody Polskiej kontynuowała współpracę z Przedsiębiorstwem Krawiecko-Kuśnierskim Stołecznego Przemysłu Terenowego „Ambasador” oraz Zakładem Przemysłu Odzieżowego CORA. W latach siedemdziesiątych nadzorowała artystycznie Zakład Wzornictwa Mody „Modny Strój”. Mimo że promowała modę awangardową, osobiście preferowała klasyczny styl, często nosząc turbany i kostiumy o tradycyjnym kroju.

Współpracownicy opisują ją jako osobę bardzo obeznaną w środowisku, ale także wymagającą szefową, która zawsze wyrażała swoje zdanie z pewnością siebie i determinacją.

---

Oceń: Jadwiga Grabowska

---