Irena Świderska


Irena Świderska, znana także pod nazwiskiem mężowskim Krawiec, urodziła się 9 października 1909 roku w Warszawie. Przez całe swoje życie związała się z lekkoatletyką, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych nazwisk w tej dziedzinie w Polsce.

Ona była reprezentantką Polski, zdobywając uznanie na międzynarodowej arenie sportowej. W 1935 roku odniosła znaczący sukces, zdobywając medal podczas akademickich mistrzostw świata.

W swojej karierze zdobyła wielokrotne tytuły mistrzyni Polski, co potwierdza jej ogromny talent i zaangażowanie w lekkoatletykę. Irena Świderska zmarła 7 stycznia 1996 roku w Trzciance, pozostawiając po sobie ważny ślad w historii polskiego sportu.

Życiorys

Irena Świderska była utalentowaną lekkoatletką, która szczególnie wyróżniała się w biegach sprinterskich. Specjalizowała się w dystansach 60 metrów, 100 metrów oraz 200 metrów, a także brała udział w biegach średniodystansowych, takich jak 800 metrów. Jej wszechstronność pozwalała jej również na rywalizację w sztafetach 100 metrów i 200 metrów. Dodatkowo, uprawiała skok w dal oraz skok w dal z miejsca, a swoje umiejętności rozwijała w klubie AZS Poznań.

W historii swojej kariery miała zaszczyt reprezentować Polskę podczas Światowych Igrzysk Kobiet w 1934 roku, gdzie niestety nie przeszła eliminacji biegu na 800 metrów. Jednak już rok później, w 1935 roku, na akademickich mistrzostwach świata, zdobyła dwa medale: srebrny w biegu na 400 metrów oraz brązowy w sztafecie 4 x 100 metrów, rywalizując obok Ireny Segno, Marii Szajnej i Stanisławy Walasiewicz.

Komplementując swoje osiągnięcia, Irena Świderska zdobyła dziewiętnaście medali na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie, w tym pięć złotych, osiem srebrnych i sześć brązowych. W biegach na 800 metrów zdobyła złoto trzykrotnie, a także srebro i brąz. W sztafetach 4×200 metrów mogła pochwalić się złotem i dwoma srebrnymi krążkami, podczas gdy w biegach przełajowych zdobyła złoto i dwa srebrne medale. Jej osiągnięcia obejmowały także sztafetę 4 x 100 metrów oraz bieg na 200 metrów, oba z jednym srebrnym medalem. Medale brązowe wywalczyła w biegach na 60 metrów, 100 metrów oraz 80 metrów przez płotki, a także w skoku w dal i skoku w dal z miejsca.

Na halowych mistrzostwach Polski Irena była jeszcze bardziej utytułowana, zdobywając czternaście medali, w tym dziewięć złotych, trzy srebrne i dwa brązowe. W biegu na 500 metrów triumfowała w latach 1933, 1934, 1936, 1938 oraz wywalczyła srebro w latach 1935 i 1937. Jej sukcesy w skoku w dal obejmowały złote medale zdobyte w latach 1935, 1936 i 1937. Złoto zdobyła również w biegu na 50 metrów przez płotki w 1937 roku, a w 1936 roku zdobyła srebro. W sztafecie 4 x 50 metrów zdobyła złoto w 1935 roku oraz brąz w 1937 roku. W skoku wzwyż wywalczyła brązowy medal w 1936 roku.

Oto zestawienie jej rekordów życiowych:

Rodzaj konkurencjiData oraz lokalizacjaRezultat
100 metrów23 maja 1937, Poznań13,30
200 metrów11 lipca 1937, Bydgoszcz28,0
800 metrów8 lipca 1934, Warszawa2.22,8
1000 metrów19 marca 1933, Poznań3.38,50
skok w dal23 lutego 1936, Przemyśl4,96

Przypisy

  1. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 450
  2. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 452
  3. a b c Henryk Kurzyński, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko: Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 405.
  4. Irena Świderska na portalu bieganie [online], bieganie.pl [dostęp 10.12.2016 r.]

Oceń: Irena Świderska

Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:23