Ernest Skalski

---

Życiorys

Ernest Skalski to postać, która na przestrzeni lat odegrała znaczącą rolę w polskim dziennikarstwie oraz działalności politycznej. W 1948 roku znalazł się w szeregach Związku Walki Młodych, a jego dalsza przynależność do Związku Młodzieży Polskiej trwała do roku 1958. Podjął także starania, aby zostać członkiem PZPR, co jednak nie zakończyło się pełnym sukcesem.

W 1957 roku, po ukończeniu studiów historycznych na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym, Ernest objął stanowisko referenta w Biurze Pełnomocnika Rządu PRL ds. Repatriacji Polaków, mieszczącym się w Moskwie. Szybko zyskał szereg problemów, które doprowadziły do jego usunięcia z terytorium Związku Radzieckiego, ponieważ udzielał wsparcia sowieckim dysydentom w nawiązywaniu kontaktów z Związkiem Patriotów, w tym z Eligiuszem Lasotą.

W dziennikarstwie zadebiutował w 1958 roku, gdy podjął pracę w „Sztandarze Młodych”, który był organem Związku Młodzieży Socjalistycznej. Z czasem stał się aktywny w wielu innych tytułach prasowych oraz w mediach radiowych i telewizyjnych. Jego nazwisko pojawia się w redakcjach takich pism jak „Widnokręgi”, „Głos Pracy”, „Panorama Polska”, „Życie Gospodarcze”, „Kultura” oraz „Polityka”. W zbiorach Instytutu Pamięci Narodowej znaleźć można jego teczkę personalną, która została oznaczona jako teczka tajnego współpracownika, utworzona w 1966 roku. W 2008 roku wygrał proces cywilny dotyczący ochrony jego dóbr osobistych, wynikający z artykułu prasowego sugerującego jego współpracę z SB.

Po sierpniowych wydarzeniach 1980 roku, dołączył do nowo powstałej redakcji „Tygodnika Solidarność”. W czasie stanu wojennego współtworzył czasopisma drugiego obiegu, w tym „Tygodnik Wojenny” oraz „Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, a także publikował artykuły w „Tygodniku Mazowsze”. Jego działalność publicystyczna w tym czasie koncentrowała się także na pracy w „Tygodniku Powszechnym”.

W 1981 roku został członkiem władz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a po delegalizacji tej instytucji dążył do działania w podziemnym SDP. Rola Ernesta w polskim dziennikarstwie stała się istotnie widoczna w 1989, kiedy to był jednym z założycieli „Gazety Wyborczej”. Funkcjonował jako komentator i zastępca redaktora naczelnego tego ważnego dziennika, a jego wpływ sięgał również do zarządu Agory. Do 2005 roku publikował regularnie w „Rzeczpospolitej”, a także wchodził w skład redakcji portalu publicystycznego Studio Opinii.

W bogatym dorobku Skalskiego znajduje się wiele publikacji, wśród nich jego książka zatytułowana „Apartheid”, która ukazała się w 1969 roku jako 147. tom serii wydawniczej Omega.

---

Oceń: Ernest Skalski

---