Edmund Zientara

---

Życiorys

Edmund Zientara to postać o bogatej biografii, pochodzący z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych. Jego ojciec, Aleksander, był żołnierzem Armii Krajowej, który zginął w tragicznych wydarzeniach powstania warszawskiego. Jego matką była Wiktoria z Sulińskich. W czasie okupacji niemieckiej, Zientara aktywnie działał w strukturach Szarych Szeregów, przyjmując pseudonim „Dante”.

W latach młodzieńczych związał się z Polonią Warszawa, gdzie rozpoczął swoją przygodę z piłką nożną. Najbardziej owocny okres jego kariery piłkarskiej przypadł na czas gry w Legii Warszawa, gdzie występował przez dwanaście lat, od 1950 do 1962 roku. W tym czasie Zientara przyczynił się do zdobycia mistrzostwa Polski oraz Pucharu Polski w 1956 roku.

Jego debiut w barwach Wojskowych miał miejsce 19 listopada 1950 roku w spotkaniu przeciwko Lechowi Poznań. Ostatni mecz w drużynie Legii rozegrał 1 kwietnia 1962 roku, rywalizując z Cracovią. Zientara przez swoją karierę grał również dla Polonii Warszawa, Lublinianki, Gwardii Warszawa oraz Maribyrnong Polonii w Melbourne. W barwach Legii wystąpił w 169 meczach, zdobywając zaledwie 3 bramki. W okresie, gdy reprezentował legijne barwy, mierzył 170 cm i ważył 69 kg.

Edmund Zientara jest jednym z trzech wyjątkowych ludzi, obok Jacka Magiery i Aleksandara Vukovicia, którzy zarówno jako piłkarze, jak i trenerzy zdobyli mistrzostwo Polski z Legią. Otrzymał również zaszczytne miejsce w galerii sław Legii Warszawa.

Reprezentował Polskę na międzynarodowej scenie piłkarskiej, pełniąc rolę kapitana kadry narodowej w 19 meczach, a łączna liczba występów wyniosła 40. Jego największym osiągnięciem był udział w Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie zagrał w trzech spotkaniach.

Warto wspomnieć, że Zientara miał także zaszczyt wystąpić w meczu otwarcia legendarniego stadionu Camp Nou w Barcelonie, gdzie reprezentacja Polski, występująca pod nazwą Reprezentacja Warszawy, przegrała z drużyną FC Barcelony wynikiem 2:4.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, rozpoczął pracę jako trener. W sezonie 1972/1973 prowadził Pogoń Szczecin przez trzy lata, a następnie związał się z Stalą Mielec w połowie lat 70. XX wieku, zdobywając z nią Mistrzostwo Polski w 1976 roku. W gronie jego wychowanków znalazły się takie legendy polskiego futbolu jak Kazimierz Deyna.

W latach 1991–1995 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Związku Piłki Nożnej. Został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1999 roku za zasługi dla sportu i kraju. Po swojej śmierci został pochowany na warszawskim cmentarzu Bródnowskim (kwatera 27E-5-5).

---

Oceń: Edmund Zientara

---