Zygmunt Ochmański

---

Kariera klubowa

Zygmunt Ochmański rozpoczął swoją przygodę z piłką nożną w klubie Orkan Warszawa, gdzie grał już w 1937 roku. Następnie dołączył do Skry Warszawa. W czasach drugiej wojny światowej, kiedy Warszawa była okupowana, brał udział w tajnych rozgrywkach piłkarskich, reprezentując drużynę Wawelu Warszawa. W trakcie powstania warszawskiego w 1944 roku przeszedł szlak powstańczy, który prowadził przez Wolę, Starówkę oraz Śródmieście, walcząc w batalionie „Chrobry”.

Po zakończeniu wojny w 1945 roku, wznowił swoją karierę piłkarską, dołączając do zespołu Polonii Warszawa, w którym szybko stał się kluczowym graczem. W sezonie 1946 przeżyli prawdziwą sensację, zdobywając mistrzostwo Polski, które było pierwszym powojennym triumfem drużyny z tego zrujnowanego miasta, zmagał się ze skrajnymi trudnościami, brakiem stadionu, trenera oraz funduszy. 28 listopada 1948 roku, w meczu przeciwko AKS Chorzów, który zakończył się zwycięstwem 4:1 dla Polonii, Ochmański zdobył historycznego 450. gola dla tego klubu w najwyższej klasie rozgrywkowej. Przez cztery lata spędzone w Polonii, zdobył 14 bramek na poziomie pierwszej ligi.

W 1950 roku przeszedł do Legii Warszawa, gdzie grał przez ponad pół roku. Debiutował w kwietniowym meczu z Garbarnią Kraków (mecz zakończony remisem 2:2), natomiast ostatni raz na boisku pojawił się w listopadzie w starciu z Lechem Poznań (wynik 1:1).

Po opuszczeniu Legii, Ochmański kontynuował swoją karierę w Gwardii Warszawa, z którą w 1954 roku zdobył Puchar Polski, pokonując w finale Wisłę Kraków po dodatkowym meczu, który zakończył się wynikiem 3:1. Piłkarską karierę zakończył w 1956 roku.

Reprezentacja Polski

Zygmunt Ochmański miał okazję zagrać w reprezentacji Polski zaledwie raz w swojej karierze. W dniu 10 lipca 1949 roku wystąpił w meczu przeciwko drużynie Węgier. Spotkanie to zakończyło się niekorzystnym wynikiem dla Polaków, którzy przegrali 8:2. Ochmański, który spędził na boisku pełne 90 minut, był częścią drużyny w tym trudnym dla niej spotkaniu.

Warto zaznaczyć, że honorowe gole dla naszej reprezentacji zdobyli wtedy Józef Mamoń oraz Józef Kohut, którzy mimo porażki, przyczynili się do zachowania godności w trakcie tego meczu.

Styl gry

Nadchodzi 90 minuta. Wielotysięczna rzesza kibiców oczekuje na dogrywkę… Jednak zdarzyło się coś innego. Jeszcze jedna szarża lewą stroną. Otrzymałem piłkę w okolicach środka boiska, minąłem obrońcę, podałem ją Świcarzowi, który zwrócił ją Szularzowi. Jurek znalazł się sam na sam z Jurowiczem i pewnie wykończył akcję. 3:2 dla nas. Szał radości w naszej drużynie, a na trybunach zapanowała grobowa cisza.

Zygmunt Ochmański o ćwierćfinałowym meczu z Wisłą Kraków, w sezonie 1946.

Zygmunt Ochmański był prawym pomocnikiem, aczkolwiek jego wszechstronność była jego ogromnym atutem. Potrafił zarówno precyzyjnie podać piłkę do kolegi, jak i zdobyć gola samodzielnie. Jego umiejętności dryblingu oraz szybkość i dynamika na boisku wzbudzały podziw zarówno kibiców, jak i przeciwników.

Po zakończeniu kariery sportowej odszedł zbyt wcześnie. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wolskim.

Sukcesy

Polonia Warszawa

W 1946 roku Zygmunt Ochmański odniósł znaczące osiągnięcie, zdobywając mistrzostwo Polski. To było kluczowe wydarzenie w jego karierze piłkarskiej, które przyczyniło się do jego rozwoju jako zawodnika.

Gwardia Warszawa

W 1954 roku, grając w Gwardii Warszawa, Ochmański zdobył Puchar Polski, co było kolejnym istotnym sukcesem w jego sportowym życiu. Te osiągnięcia stanowią ważny element jego historii w polskim futbolu.

---

Oceń: Zygmunt Ochmański

---