Wanda Jerominówna

---

Życiorys

Wanda Jerominówna od 1908 roku aktywnie uczestniczyła w pracach Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego. Jej fascynacja górami przyniosła jej wiele niezapomnianych chwil, a w tej pasji towarzyszyli jej znakomici wspinacze, w tym Aleksander Znamięcki, Mariusz Zaruski, Mieczysławem Świerzem oraz bracia Aleksander i Kazimierz Schiele.

W latach 1908–1912 zabierała się do przejść nowymi, dotąd niezdobytymi szlakami na Rumanowy Szczyt, Żabią Lalkę, Chłopek, Mnich (uzyskawszy miano drugiej kobiety, która tego dokonała), Kozi Wierch, Smoczy Szczyt i Wysoką. Jej najistotniejszym osiągnięciem było pierwsze wejście na Igłę w Żabiem, która obecnie nosi nazwę Apostoł I w Grani Apostołów. Uczczenie jej dokonań przez nadanie turni imienia Wandy, nazwanej po niemiecku Wandaturm i po węgiersku Wanda-torony, jest tego dowodem.

Za szczególnie trudne uznaje się pierwsze wejście taterniczki na Przełęcz nad Czerwonym Żlebem, usytuowaną między Szatanem a Pośrednią Basztą (Grań Baszt). Przebieg tego przejścia obfitował w niebezpieczeństwa, a trudności, jakie napotkali uczestnicy, Mariusz Zaruski opisał w swoim opowiadaniu „Walka na śmierć”. Ostatnia nowa droga, którą wspinała się Wanda, miała miejsce w 1921 roku, gdy pokonała Wołową Turnię wspólnie z Mieczysławem Świerzem.

Wanda Jerominówna to nie tylko znakomita taterniczka, ale również utalentowana pianistka. Pomimo sukcesów w górach, nigdy nie założyła rodziny. Doniesienia o jej rzekomych zaręczynach z kompozytorem Mieczysławem Karłowiczem, który zginął w Tatrach, okazały się nieprawdziwe. Jej życie zakończyło się tragicznie w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück (KL), gdzie prawdopodobnie zmarła w 1945 roku.

---

Oceń: Wanda Jerominówna

---