Stanisław Czetwertyński

Sport i rekreacja

Stanisław Czetwertyński, znany również jako Gachet, to postać szeroko uznawana w świecie tenisa. Urodził się 13 czerwca 1903 roku w Warszawie, gdzie rozpoczęła się jego sportowa kariera.

W ciągu swojego życia stał się nie tylko wybitnym zawodnikiem, ale także utytułowanym mistrzem oraz reprezentantem Polski, który zdobył uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Zmarł 12 kwietnia 1990 roku w Tryon, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskim sporcie.

Życiorys

Początkowo był znany pod nazwiskiem „Gachet”, jednak w pierwszej połowie dwudziestych lat usynowiony został przez Włodzimierza Czetwertyńskiego, który najprawdopodobniej był jego biologicznym ojcem. Należał do grona pierwszych zawodników Warszawianki.

W swojej karierze czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski, w tym dwukrotnie w kategorii indywidualnej. W 1925 roku pokonał Andrzeja Tarnowskiego rezultatem 6:4, 2:6, 6:4, 7:5, a w 1926 roku wygrał z Jerzym Stolarowem, kończąc mecz przy wyniku 6:2, 6:4, 4:6, 6:1. Osobno zdobył również mistrzostwo Polskie w grze mieszanej w latach 1927 i 1928, partnerując odpowiednio Wandzie Dubieńskiej oraz Jadwidze Jędrzejowskiej.

Oprócz swoich osiągnięć w grze pojedynczej, dwukrotnie stanął do rywalizacji w finale mistrzostw Polski, jednak nie udało mu się zdobyć tytułu, przegrywając w 1927 roku z Jerzym Stolarowem oraz w 1928 roku z Maksymilianem Stolarowem. Ponadto, brał udział w finale debla razem z A. Miziewiczem, gdzie również musieli uznać wyższość M. i J. Stolarowów.

Czetwertyński miał również zaszczyt reprezentować Polskę w zawodach o Puchar Davisa. W latach 1926 i 1927 wystąpił w dwóch spotkaniach, niestety przegrał cztery mecze, które rozegrał. Jego zmagania na międzynarodowej arenie obejmowały również uczestnictwo w mistrzostwach Francji, gdzie w 1926 roku przegrał już w drugiej rundzie, a rok później dotarł do czwartej rundy, gdzie został wyeliminowany przez René Lacoste, późniejszego zwycięzcę, z wynikiem 3:6, 6:8, 3:6. W 1927 roku dotarł również do ćwierćfinału turnieju w Monte-Carlo.

W Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca 1926 roku zajął 5. miejsce, co również świadczy o jego znaczącej pozycji w polskim sporcie.

Przypisy

  1. Andrzej Fąfara Cały ten tenis. Encyklopedia, wyd. Firma Księgarska Olesiejuk, Ożarów Mazowiecki 2016, s. 48.
  2. Andrzej Gowarzewski Polonia, Warszawianka, Gwardia. Prawdziwa historia trzech klubów, wyd. gia, Katowice 2003, s. 108–111.
  3. Kordian Tarasiewicz, Andrzej Zakrzewski Zwycięskie meczbole, wyd. Wrocław 2001, s. 55.
  4. Tenis polski ma 100 lat, wyd. Warszawa 1997, s. 88.
  5. Wyniki na stronie daviscup.com.
  6. Wyniki na stronie tennisarchives.com.
  7. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Oceń: Stanisław Czetwertyński

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:16