Romuald Broniarek

---

Życiorys

Po zakończeniu II wojny światowej, Romuald Broniarek wyruszył wraz z ojcem do Jeleniej Góry, gdzie zaczynał swoją przygodę z fotografią, korzystając z aparatu Leica. W latach 1950–1951 zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując w zakładzie fotograficznym Zbyszewskich, który później przekształcił się w „Polifoto” w Warszawie. Był wieloletnim fotoreporterem Centralnej Agencji Fotograficznej.

W latach 1952–1954 został powołany do służby wojskowej w Wojska Polskiego, gdzie przebywał w Wojkowicach Komornych w pobliżu Będzina, związany z kopalnią „Jowisz”. Następne dekady, od 1955 do 1990, spędził na pracy jako fotoreporter w tygodniku „Przyjaźń”, który był wydawany przez Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Jego prace ukazywały się w renomowanych publikacjach takich jak „Życie Warszawy”, „Foto”, „Express”, „Trybuna Mazowiecka” oraz „Kraj Rad”. Romuald Broniarek dokumentował ważne wydarzenia polityczne, kulturalne i gospodarcze zarówno w kraju, jak i za granicą. Wśród jego relacji można znaleźć zdjęcia z Festiwalu Piosenki Radzieckiej odbywającego się w Zielonej Górze, Międzynarodowych Targów Poznańskich, kombinat w Nowej Hucie, a także wizytę Nikity Chruszczowa w 1959 roku.

W zbiorach Fundacji Ośrodka KARTA znajduje się imponująca kolekcja Romualda Broniarka, która liczy aż 80 tysięcy fotografii. Po jego śmierci, Romuald został pochowany na cmentarzu w Brwinowie.

Był również aktywnym uczestnikiem wielu wystaw, które przybliżały jego twórczość:

• Cztery Pory Gierka. Polska 1970-1980 w zdjęciach z Agencji FORUM (Centrum Kultury Katowice im. Krystyny Bochenek, Katowice, 2011),
• Czas wolny. Fotografie (Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2013),
• Tak się bawi (tak się bawi) sto-li-ca. Warszawskie rozrywki na fotografiach ze zbiorów Ośrodka Karta (Podzamcze, Warszawa, 2015),
• Schyłek Peerelu. Lata 80. w zdjęciach z agencji FORUM (Dom Spotkań z Historią, Warszawa, 2017).

---

Oceń: Romuald Broniarek

---