Magdalena Treblińska

Polityka i administracja

Magdalena Treblińska, znana również jako Finkiel, urodziła się 30 października 1902 roku w Warszawie. Przez wiele lat swojego życia angażowała się w działalność polityczną jako działaczka komunistyczna i partyjna. Jej biografia jest pełna wydarzeń, które miały znaczący wpływ na losy kraju w trudnych czasach minionych dekad.

W trakcie II wojny światowej, Magdalena Treblińska pełniła funkcję kapitana w Ludowym Wojsku Polskim, gdzie z zaangażowaniem służyła narodowi. W okresie od lutego do grudnia 1945 roku, sprawowała rolę I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej w Warszawie. Jej przywództwo w tym okresie było kluczowe dla odbudowy i reform politycznych nowego ustroju.

Dodatkowo, Treblińska była posłanką do Krajowej Rady Narodowej, co potwierdza jej znaczną rolę w kształtowaniu powojennej Polski. Wspomniane działania świadczą o jej silnej osobowości i determinacji w dążeniu do celów politycznych oraz społecznych, które były jej bliskie przez całe życie.

Życiorys

Magdalena Treblińska pochodziła z rodziny żydowskiej. Jej zaangażowanie polityczne zaczęło się w Związku Komunistycznej Młodzieży w Polsce, a od 1920 roku była członkinią Komunistycznej Partii Polski. Pełniła w niej różne funkcje, w tym II sekretarza Komitetu Wojewódzkiego w Warszawie. W 1923 roku ukończyła gimnazjum w Warszawie, a następnie podjęła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, skąd została relegowana za swoje działania polityczne.

Treblińska była dwukrotnie skazywana za swoją aktywność w grupach komunistycznych. W 1924 roku otrzymała wyrok trzech lat więzienia, a w 1935 roku – dziesięciu lat. Po zwolnieniu we wrześniu 1939 roku z więzienia w Tarnowie, przeniosła się do Lwowa, gdzie objęła stanowisko kierownika działu korespondentów w dzienniku „Czerwony Sztandar”. W 1941 roku ewakuowano ją na Ural, do obwodu swierdłowskiego, gdzie pracowała w stołówce górniczej.

Od 1943 roku aktywnie działała w Związku Patriotów Polskich. W grudniu tego samego roku została skierowana do tworzącego się Ludowego Wojska w ramach 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Pełniła rolę lektora Brygady Pancernej im. Westerplatte, a następnie 5 Brygady Artylerii Ciężkiej. Ostatecznie stała się Zastępcą Szefa Wydziału Polityczno-Wychowawczego 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego, awansując do stopnia kapitana.

W 1944 roku została członkiem Polskiej Partii Robotniczej, stając się jedną z bliskich współpracowniczek Władysława Gomułki. W listopadzie 1944 roku objęła stanowisko II sekretarza, a od 6 lutego do 17 grudnia 1945 roku była I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Warszawie. Jej kariera polityczna jednak zakończyła się po wewnątrzpartyjnej rozprawie z tzw. „sekciarstwem” oraz po ujawnieniu nieprawidłowości, w tym samowolnego organizowania zbrojnych bojówek. W dniu 3 maja 1945 roku zgłoszona do Krajowej Rady Narodowej przez PPR, zasiadała w niej aż do końca kadencji.

W początkach 1946 roku objęła stanowisko naczelnika wydziału w Ministerstwie Aprowizacji i Handlu. W latach 1948-1952 była zastępcą kierownika Wydziału Kadr Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a od 1953 do 1954 roku kierownikiem Inspekcji Kadr KC PZPR. Dodatkowo należała do Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. W grudniu 1983 roku otrzymała Pamiątkowy Medal z okazji 40-lecia powstania Krajowej Rady Narodowej.

Przypisy

  1. Natalia Jarska, Piotr Perkowski. Droga do władzy? Kobiety w PZPR 1948–1989. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 1 (27)/2016. s. 244.
  2. Mirosław Szumiło. Kobiety w kadrze kierowniczej centralnego aparatu partyjnego PPR i PZPR. „Teka Komisji Historycznej”. XIII/2016. s. 198.
  3. Mirosław Szumiło. I sekretarze Komitetów Wojewódzkich PPR (1944–1948) — portret zbiorowy. „Dzieje Najnowsze”. 4 (XLV)/2013. s. 46, 56, 58.
  4. a b c d Magdalena Treblińska. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 26.02.2022 r.]
  5. a b Aleksander A. Kochański, Protokoły posiedzeń sekretariatu KC PPR: 1945-1946, In-t Studiów Politycznych PAN, 2001. [dostęp 26.02.2022 r.]
  6. Uhonorowani pamiątkowymi medalami /w/ "Trybuna Robotnicza", nr 307, 30.12.1983 r.
  7. Ukonstytuowanie się Komitetu Centralnego PZPR. „Trybuna Ludu”. 7/1948, s. 2, 22.12.1948 r.

Oceń: Magdalena Treblińska

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:13