Jerzy Domiński, który przyszedł na świat 8 lipca 1912 roku w Warszawie, odznaczał się znaczącą działalnością zarówno w obszarze metalurgii, jak i polityki. Jako polski metalowiec, Domiński wniósł wiele do rozwoju swojej branży, zyskując uznanie wśród współpracowników oraz w środowisku naukowym.
Oprócz osiągnięć zawodowych, Domiński był również aktywnym politykiem. Pełnił funkcję posła w Sejmie PRL przez kilka kadencji, a mianowicie III, IV, V oraz VI, co świadczy o jego wpływie na życie polityczne kraju w tamtym okresie.
Zmarł 7 grudnia 1981 roku, pozostawiając po sobie nie tylko dorobek zawodowy, ale również wspomnienie o swoich osiągnięciach politycznych.
Życiorys
Jerzy Domiński, urodzony w 1912 roku, był osobą o bogatej biografii. Był synem Mariana i Marii. Po zakończeniu nauki uzyskał wykształcenie na poziomie średnim.
W swoim życiu zawodowym związał się z zakładami przemysłowymi, w tym m.in. z elektrownią, co świadczy o jego związku z sektorem energetycznym. W 1945 roku zdecydował się na przystąpienie do Polskiej Partii Socjalistycznej. Zaledwie trzy lata później, w 1948 roku, przyłączył się do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
Od 1949 do 1951 roku był słuchaczem Centralnej Szkoły Partyjnej, gdzie zdobywał wiedzę i doświadczenie niezbędne do dalszej kariery w ramach partii. Zajmował liczne istotne stanowiska, m.in. kierując Wydziałem Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy oraz pełniąc rolę sekretarza organizacyjnego w Kielcach.
W 1952 roku stał się I sekretarzem Komitetu Miejskiego partii w Toruniu, a w latach 1951–1952 oraz 1959–1961 miał tę samą funkcję w Grudziądzu. Od 9 lutego 1954 do 14 lutego 1958 był przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy, a także zasiadał w Komitecie Wojewódzkim PZPR.
W lipcu i sierpniu 1961 roku pełnił rolę I sekretarza Komitetu Powiatowego partii w Grudziądzu. Przez wiele lat był aktywnym politykiem, uzyskując mandaty poselskie w latach 1961, 1965, 1969 oraz 1972 w okręgu Grudziądz. W trakcie swojej działalności parlamentarnie zasiadał w różnych komisjach, takich jak Komisja Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy.
Podczas V oraz VI kadencji jego rola ewoluowała, pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Drobnej Wytwórczości, Spółdzielczości Pracy i Rzemiosła. W IV kadencji zasiadał w Komisji Handlu Wewnętrznego, a w VI kadencji w Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej.
Odznaczenia
Jerzy Domiński, będący znaczącą postacią, otrzymał wiele odznaczeń za swoje zasługi i osiągnięcia. Wśród najważniejszych wyróżnień, które zdobył, znajdują się:
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966).
Przypisy
- Galeria wojewodów. Kujawsko-Pomorski Urząd Wojewódzki w Bydgoszczy. [dostęp 01.02.2022 r.]
- Nadzwyczajna sesja Sejmu, [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marta Fogler | Tadeusz Żenczykowski | Jacek Multanowski | Samuel Meretik | Ludwik Gdyk | Eugeniusz Mielcarek | Zenon Świętosławski | Dariusz Grabowski | Paweł Cieplak | Ludwik Rakowski | Marian Antczak | Władysław Dobrowolski (samorządowiec) | Jan Wszelaki | Jerzy Hagmajer | Kamila Król | Jarosław Książek | Grzegorz Chwiłoc-Fiłoc | Stanisław Podraszko | Mieczysław Solecki | Stanisław PrzygodzkiOceń: Jerzy Domiński (1912–1981)