Irena Kempówna, znana również po mężu jako Zabiełło, urodziła się 20 października 1920 roku w Warszawie. Jej życie zakończyło się 17 czerwca 2002 roku w Bazylei. Była wybitną szybowniczką, która zdobyła międzynarodowe uznanie jako rekordzistka świata w tej dziedzinie.
Jej osiągnięcia sportowe miały ogromne znaczenie dla polskiego szybownictwa oraz przyczyniły się do rozwoju tego sportu na arenie międzynarodowej.
Życiorys
Irena Kempówna rozpoczęła swoją przygodę ze sportem szybowcowym już w 1936 roku. Dwa lata później ukończyła gimnazjum Krystyny Malczewskiej, mieszczące się w Warszawie. Warto podkreślić, że podczas powstania warszawskiego aktywnie uczestniczyła w walce o wolność. W czerwcu oraz lipcu 1945 roku ukończyła kurs instruktorski w Cywilnej Szkole Pilotów i Mechaników, a od tego momentu samodzielnie prowadziła kursy szkoleniowe. W latach 1948-1951 pilotowała szybowce, ustanawiając kilka rekordów Polski dotyczących zarówno czasu lotu, jak i jego długości oraz maksymalnej wysokości. Jej osiągnięcia obejmowały także dwa kobiece rekordy świata: pierwszy z 10 czerwca 1949 roku dotyczył prędkości podczas lotu po trasie trójkąta o obwodzie 100 km, osiągając 50 km/h (szybowcem IS-1 Sęp), natomiast drugi z 12 listopada 1950 roku jego maksymalnej wysokości, wynoszącej 4963 m (uzyskanej wspólnie z Lucyną Wlazło na szybowcu Żuraw). W 1950 zajęła czwarte miejsce w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku.
W 1949 Irena rozpoczęła studia na wydziale architektury Politechniki Gdańskiej, a od 1950 roku pełniła funkcje w zarządzie Ligi Lotniczej. Niestety, w 1951 roku została odsunięta od wykonywania lotów z powodu przyczyn politycznych, co stanowiło trudny okres w jej karierze. Ukończone studia w 1952 nie oznaczały końca jej pasji do szybownictwa, ponieważ w 1956 roku powróciła do latania.
1 listopada 1957 roku objęła stanowisko dyrektora Wyczynowej Szkoły Szybowcowej Aeroklubu PRL, która miała siedzibę w Strzyżewicach koło Leszna. W styczniu 1959 roku szkoła zmieniła nazwę na Centrum Szybowcowe Aeroklubu PRL. Jej zasługi na polu sportów lotniczych zostały docenione przez Międzynarodową Federację Lotniczą (FAI), która w 1959 roku przyznała jej honorowy Dyplom Paula Tissandiera za znakomite osiągnięcia w tej dziedzinie.
W 1966 roku Irena wyemigrowała do Szwajcarii, gdzie pracowała jako instruktor symulatorów lotu w renomowanej firmie Swissair. Po długim i pełnym osiągnięć życiu, zmarła i została pochowana na cmentarzu parafialnym w Warszawie-Wilanowie, co stanowi hołd dla jej niezatartej pamięci i wkładu w lotnictwo sportowe.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Kamila Skolimowska | Michał Pulkowski | Agata Karczmarek | Wiesław Kujda | Wojciech Szczęsny | Kamil Mazek | Andrzej Koper | Dorota Rasińska-Samoćko | Jerzy Iwanow-Szajnowicz | Marcin Cieślak (pływak) | Maciej Bender | Marek Roszkiewicz | Aleksander Szenajch | Michał Nowakowski (koszykarz) | Zofia Kołakowska | Paweł Mikołajczak | Karolina Kosińska | Zygmunt Kawecki (szermierz) | Józef Botwin | Jolanta BebelOceń: Irena Kempówna