Henryk Emchowicz

---

Życiorys

Henryk Emchowicz był znaczącą postacią w historii polskiego sportu oraz inżynierii elektrycznej. W 1931 roku ukończyłPolitechnikę Warszawską, a swoje zdolności inżynieryjne wykorzystywał, budując elektrownie na Górnym Śląsku pod koniec lat 30-tych.

Jako piłkarz, Emchowicz był napastnikiem, grającym na pozycji lewego łącznika. Rozpoczął swoją karierę w szkolnej drużynie Slavii, gdzie aktywnie występował w latach 1915-1917. Później dołączył do Polonii Warszawa, gdzie spędził 11 lat, zdobywając uznanie jako jeden z najlepszych strzelców drużyny. Wystąpił w czterech finałach mistrzostw Polski w latach 1921-1923 oraz w 1925 roku, rozgrywając w sumie 20 spotkań i zdobywając 8 bramek. W okresie 1927-1928 zagrał dodatkowo w 22 meczach, strzelając 17 goli, co czyni go jednym z najskuteczniejszych zawodników w historii klubu.

Jednym z jego najważniejszych osiągnięć było strzelenie sześciu bramek w jednym meczu przeciwko Hasmonei Lwów, z czego cztery padły po główkach. Tego dnia jego drużyna zdominowała rywala, zwyciężając 9:2 na boisku Agrykoli. Mimo to, po wrześniu 1939 roku, Emchowicz zniknął z kart historii na długi czas, gdyż znalazł się w sowieckiej niewoli, gdzie skrywał swojego oficerskiego statusu, unikając losu wielu innych polskich żołnierzy, którzy dostali się do Katynia.

Jego przetrwanie na Syberii było niesamowitym doświadczeniem, z którego cudem udało mu się wydostać. Dotarł do armii gen. Andersa, z którą przedostał się do Anglii. Oprócz talentu piłkarskiego, uchodził również za wybitnego tenisistę, prawdopodobnie jednego z najlepszych wśród piłkarzy swojej ery. Warto również wspomnieć, że jego starszy brat, Mieczysław, odnosił sukcesy jako lekkoatleta, a żona Henryka aktywnie uczestniczyła w działalności Polonii, zdobywając uznanie w kilku sekcjach sportowych.

---

Oceń: Henryk Emchowicz

---