Mykwa w Warszawie

---

Historia

Budynek mykwy w Warszawie został wzniesiony w latach 1911-1914, zgodnie z detalicznym projektem Nauma Hornsteina. Pierwotnie pełnił funkcję żydowskiej łaźni obrzędowej, stanowiąc istotną część kompleksu zabudowań praskiej gminy żydowskiej. Zdecydowanie wyróżniał się w sąsiedztwie synagogi Praskiej, co dodawało mu szczególnego znaczenia.

Mykwa zyskała uznanie wśród mieszkańców, głównie za sprawą wysokiej jakości swojego wyposażenia. Po tragicznych wydarzeniach II wojny światowej budynek przeszedł znaczące zmiany. Został przekształcony i przekazany w ręce Centralnego Komitetu Żydów Polskich, a później pełnił rolę przedszkola i społecznego liceum ogólnokształcącego.

Niestety, oryginalne wyposażenie łaźni nie przetrwało do naszych czasów. W 1989 roku budynek wrócił pod skrzydła Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, co umożliwiło jego dalszą adaptację. Od 2006 roku mieści się w nim Wielokulturowe Liceum Humanistyczne im. Jacka Kuronia, które kontynuuje edukacyjną tradycję obiektu.

Warto zaznaczyć, że budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1999 roku, co podkreśla jego unikalne walory historyczne. Jest to jedyny tego typu obiekt znajdujący się w stolicy Polski. Od 2006 roku pełni funkcję Wielokulturowego Liceum Humanistycznego im. Jacka Kuronia, które promuje różnorodność kulturową i edukacyjną wartość historycznych budowli.

Architektura

Budowla wyróżnia się całkowitym pokryciem czerwoną cegłą, a jej układ tworzy dwa zasadnicze skrzydła: frontowe oraz zachodnie. Te razem z poprzeczną oficyną otaczają z trzech stron przestronny dziedziniec, który jest sercem całej architektury. Skrzydło frontowe składa się z dwóch poziomów i charakteryzuje się sześcioma osiami, co nadaje mu symetryczny wygląd.

Detale architektoniczne w tej budowli są na wysoce zaawansowanym poziomie wykonania. Wśród nich można zauważyć gzymsy, obramienia okien oraz pilastry, które zostały stworzone z tynku mającego imitować kamień, co nadaje całości elegancki i solidny charakter. Niestety, attyka z cokołami wraz z balustradami nie zachowała się do dziś, co stanowi utratę pierwotnego wyrazu artystycznego budynku.

Jeżeli chodzi o elewację frontową parterowego skrzydła zachodniego, ta została wykonana z typowej czerwonej cegły i ma pięć osi. Warto podkreślić, że trzy ostatnie osie tworzą piętrowy ryzalit, co potęguje wrażenie głębi i bogactwa formy. Zwracają uwagę naroża elewacji i ryzalitu, które zostały podkreślone pilastrami zakończonymi sterczynami z motywem nadwieszonej machikuły, co dodaje budowli stylowego akcentu.

We wnętrzach zachowały się elementy dawnego wystroju, w tym kamienne posadzki oraz marmurowe schody, które stanowią pozostałość historycznego charakteru tego obiektu. Te unikalne detale stanowią nie tylko ważną część jego wyglądu, ale również świadectwo umiejętności rzemieślniczych z minionych czasów.

---

Oceń: Mykwa w Warszawie

---