Zygmunt Wiśniewski (kolarz)

W 1938 roku Wiśniewski brał udział w mistrzostwach świata w Valkenburgu, gdzie zajął 14. miejsce w wyścigu amatorów ze startu wspólnego. Jego talent i ciężka praca zaowocowały srebrnym medalem, który zdobył podczas mistrzostw Polski w 1938 w wyścigu drużynowym. Rok wcześniej, w 1937, zajął 8. miejsce w prestiżowym Wyścigu Dookoła Polski. W 1939 roku osiągnął sukces, wygrywając 1. etap i plasując się na 2. miejscu na 2. etapie tego samego wyścigu, co sprawiło, że był liderem po dwóch etapach, chociaż ostatecznie nie ukończył rywalizacji.

W swoim dorobku Wiśniewski miał także sukcesy w Wyścigu do Morza Polskiego, gdzie zdobył pierwsze miejsca w edycjach z lat 1937 i 1939. Jego osiągnięcia obejmują również 2. miejsce w Wyścigu Dookoła Śląska w 1939 roku, co tylko podkreśla jego umiejętności i determinację.

Po zakończeniu działań wojennych, Zygmunt Wiśniewski stał się pierwszym mistrzem Polski w szosowym wyścigu indywidualnym, który miał miejsce 9 września 1945 roku w Warszawie. Dwa lata później, w 1946 roku, zdobył tytuł mistrza w wyścigu drużynowym oraz wicemistrza w 1947. Jego osiągnięcia na torze obejmują także brązowy medal w sprincie, zdobyty w 1946 roku.

W 1948 roku Wiśniewski starał się wziąć udział w Wyścigu Pokoju na trasie Praga – Warszawa, jednakże nie ukończył tej ważnej dla kolarzy imprezy. Jako zawodnik startował w znanych zespołach, takich jak RKS Ursus (1937–1938), Polonia Warszawa (1939), Biuro Odbudowy Stolicy (1945) oraz Sarmata Warszawa w 1946 roku. Obecnie, Zygmunt Wiśniewski spoczywa wraz z żoną na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 155-2-14).