Adam Kuligowski

---

Kariera szachowa

Adam Kuligowski, od wczesnych lat ściśle związany z warszawskim klubem szachowym Polonia, wyróżniał się jako jeden z najzdolniejszych polskich juniorów. Już w 1972 roku, uzyskując pierwszą kategorię, zdobył prawo uczestnictwa w finale mistrzostw Polski juniorów, gdzie zajął 20. miejsce spośród 60 uczestników. W roku 1973 triumfował w tytule mistrza Polski juniorów oraz zdobył trzecie miejsce podczas mistrzostw Europy juniorów, które odbyły się w Groningen.

W kolejnych latach, a dokładnie w 1974 i 1975, brał udział w mistrzostwach świata juniorów, osiągając 15. oraz 6. lokatę. Przez cały czas musiał godzić intensywne treningi szachowe z nauką na wydziale matematyki Uniwersytetu Warszawskiego, co traktował bardzo poważnie. Kolejnym istotnym osiągnięciem był wspólnie z Aleksandrem Sznapikiem podział pierwszego miejsca w finale indywidualnych mistrzostw Polski w 1978 roku, a ostatecznie zdobył tytuł mistrza kraju w czteropartiowej dogrywce.

W 1980 roku Adam zdobył swój drugi medal indywidualnych mistrzostw Polski, plasując się na III miejscu w finale, który odbył się w Łodzi. W tym samym roku, po zwycięstwie w turnieju zorganizowanym w jugosłowiańskim Nišu, Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. Dodatkowo, w 1980 roku, odniósł sukces w Warszawie, zdobywając pierwsze miejsce w turnieju Warszawa Cup 1980.

W roku 1983 wziął udział w prestiżowym turnieju w Wijk aan Zee, gdzie mimo stoczenia dwóch zwycięskich partii z Wiktorem Korcznojem i Jonathanem Speelmanem, ostatecznie zajął ostatnią, XIV lokatę, z wynikiem 4½ punktów z 13 partii. Po tym wydarzeniu zdecydował się na przerwę w startach w rozgrywkach szachowych, a jego zainteresowania skierowały się w stronę biznesu. Adam Kuligowski jest również autorem i współautorem licznych opracowań teoretycznych, z naciskiem na otwarcia szachowe, w tym cenionej monografii obrony francuskiej, wydanej w 1997 roku, zatytułowanej *Encyclopaedia of Chess Games, French Defense*.

W ciągu swojej kariery Kuligowski reprezentował Polskę w wielu turniejach drużynowych, w tym trzykrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1978, 1980, 1982), zdobywając dwa medale za wyniki indywidualne: złoty medal w 1978 roku na II szachownicy oraz srebrny medal w 1980 roku na III szachownicy. Ponadto, reprezentował Polskę na drużynowych mistrzostwach świata studentów w roku 1976. Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1979 roku, zdobywając 2495 punktów, co dało mu dzielone 102. miejsce na światowej liście FIDE oraz pierwsze wśród polskich szachistów.

---

Oceń: Adam Kuligowski

---