Zygmunt Eugeniusz Weiss, urodzony 4 kwietnia 1903 roku w Warszawie, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego sportu. Jego życie zakończyło się 4 czerwca 1977 roku w Bad Ischl w Austrii, jednak jego dokonania wciąż pozostają źródłem inspiracji.
Weiss był polskim lekkoatletą, który z dumą reprezentował nasz kraj na międzynarodowej arenie sportowej jako dwukrotny olimpijczyk. Ponadto, pełnił również rolę dziennikarza sportowego, przyczyniając się do popularyzacji sportów lekkoatletycznych w Polsce.
Życiorys
W 1923 roku Zygmunt Weiss z sukcesem zakończył naukę w Gimnazjum Męskie im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Po ukończeniu szkoły, w latach 1924–1925, pełnił służbę w Szkole Podchorążych Piechoty, gdzie zdobył stopień podporucznika rezerwy. Jego dalsza edukacja obejmowała studia w Szkole Nauk Politycznych, na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym, które zakończył absolwentem w 1932 roku.
Kariera lekkoatletyczna
Zygmunt Weiss to wybitny lekkoatleta, który specjalizował się w biegach sprinterskich. Jego kariera była pełna znaczących osiągnięć i wyjątkowych występów na międzynarodowej arenie sportowej.
Uczestniczył w dwóch edycjach igrzysk olimpijskich. W 1924 roku, w Paryżu, zajął miejsce w eliminacjach biegów na 100 m oraz 200 m. Cztery lata później, w Amsterdamie, brał udział w biegu na 400 m oraz w sztafecie 4 x 400 m, ponownie nie przechodząc do dalszych rund.
Weiss był niezwykle aktywny w Akademickich Mistrzostwach Świata, biorąc udział w czterech edycjach tych zawodów. W 1924 roku w Warszawie zdobył pierwsze miejsca w biegu na 400 m oraz w sztafetach 4 x 100 m i 4 x 400 m. Oprócz złotych medali, zdobył również sześć medali srebrnych, w tym na dystansach 100 m, 200 m oraz w sztafecie olimpijskiej obejmującej dystanse 100+200+400+800 m. W kolejnej edycji w 1927 roku w Rzymie zajął trzecie miejsce w sztafecie 4 x 400 m.
W kraju, Weiss był niekwestionowanym mistrzem Polski na dystansie 400 m w 1924 roku. W sztafecie 4 x 100 m triumfował w 1924 oraz 1927 roku, natomiast w sztafecie 4 x 400 m zdobył tytuł w latach 1923, 1924, 1927 oraz 1928. Ponadto, dziewięciokrotnie zdobywał tytuł wicemistrza Polski, z sukcesami na różnych dystansach. Odnotował cztery brązowe medale, w tym na 200 m (1922 i 1927), 400 m (1928) oraz w sztafecie 4 x 400 m (1933).
W latach 1922–1931 reprezentował Polskę, występując siedmiokrotnie w meczach międzynarodowych. Ustanowił wiele nowych rekordów kraju, w tym na dystansach 200 m oraz 400 m, 27-krotnie poprawiając swoje dotychczasowe osiągnięcia.
Rekordy życiowe Zygmunta Weissa prezentowały się następująco:
- bieg na 100 m – 11,0 s,
- bieg na 200 m – 22,7 s,
- bieg na 400 m – 50,8 s.
W trakcie całej swojej kariery, Weiss był zawodnikiem AZS Warszawa, co świadczy o jego trwałym związku z tą organizacją sportową.
Praca dziennikarska
W 1927 roku Zygmunt Weiss rozpoczął swoją przygodę z dziennikarstwem sportowym, najpierw jako dziennikarz w „Kurierze Warszawskim”. Następnie, od 1929 do 1939 roku, objął stanowisko kierownika działu sportowego w „Wieczorze Warszawy”. Jego szczególną pasją stało się kolarstwo, o którym pisał z wielkim zapałem. Weiss współpracował z takimi tytułami jak „Przegląd Sportowy”, wzbogacając tym samym polską prasę sportową.
W okresie II wojny światowej Zygmunt Weiss aktywnie uczestniczył w obronie Warszawy, pełniąc rolę oficera (ppor.) w III batalionie Obrony Warszawy. W czasie walk brał udział w bitwie na Targówku. Po zakończeniu obrony Warszawy trafił w ręce niemieckie, przebywając w licznych oflagach, w tym Hohnstein, Arnswalde, Gross-Born, a po ich ewakuacji w Sandbostel oraz Lubece.
W Arnswalde oraz Gross-Born Weiss nieustannie angażował się w organizację życia obozowego. W Arnswalde był odpowiedzialny za ręczne wydawanie „Przeglądu Sportowego” oraz prowadzenie rubryki sportowej w piśmie „Za Drutami”. Jego działalność obejmowała również „Przegląd Teatralny” oraz „Przegląd Obozowy”. W 1944 roku zorganizował w Gross-Born Olimpiadę Obozową, w której sam wziął udział, pokazując swoje oddanie i miłość do sportu nawet w tak trudnych warunkach.
Po wojnie Zygmunt Weiss podjął pracę w Referacie Wychowania Fizycznego 1 Dywizji Pancernej. W 1947 roku, po powrocie do kraju, powrócił do „Przeglądu Sportowego”, gdzie pracował aż do emerytury w 1970 roku. Jego działalność pisarska nie zakończyła się w tym momencie, ponieważ często publikował artykuły w „Dzienniku Ludowym”. Specjalizował się głównie w relacjonowaniu wydarzeń z zakresu kolarstwa, podnoszenia ciężarów oraz łyżwiarstwa szybkiego.
Relacjonował prawie wszystkie polskie imprezy kolarskie, a jego pasja zaowocowała organizacją zawodów kolarskich w Choszcznie. Od 1977 roku te wydarzenia noszą miano Memoriału Zygmunta Weissa. W 1972 roku współpracował także z Narcyzem Szwedzińskim w Kole byłych wychowanków Gimnazjum Mariana Rychłowskiego oraz imienia Tadeusza Reytana w Warszawie.
W 1974 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela Choszczna, co było dużym wyróżnieniem za jego wkład w rozwój sportu. Zmarł w trakcie realizacji późnych zawodów kolarskich, uczestnicząc w Wyścigu Dookoła Austrii. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B35-3-12).
Przypisy
- Ankieta do byłych wychowanków gimnazjum M. Rychłowskiego i T. Reytana w Warszawie. wne.uw.edu.pl, 01.05.2024 r.
- Lista pochowanych. Zygmunt Weiss. cmentarzekomunalne.pl. [dostęp 04.05.2018 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Jan Zieliński (tenisista) | Artur Nogal | Witold Ziółkowski | Iga Świątek | Robert Złotkowski | Mateusz Możdżeń | Waldemar Obrębski | Michał Łoniewski | Cezary Wilk | Monika Maciejewska | Edward Kinderman | Ewa Cabajewska | Maciej Górski (piłkarz) | Jacek Strychalski | Marcin Żewłakow | Katarzyna Dydek | Andrzej Supron | Henryk Olszewski (trener) | Aleksander Jagiełło | Katarzyna SkowrońskaOceń: Zygmunt Weiss