Józef Kuśmierek

---

Życiorys

W okresie II wojny światowej Józef Kuśmierek był zaangażowany w działalność Gwardii Ludowej, a później Armii Ludowej. W 1943 roku miał zaszczyt być członkiem oddziału, który odpowiadał za ochronę historycznego pierwszego posiedzenia Krajowej Rady Narodowej. Jego debiut reporterski przypadł na czas powstania warszawskiego, kiedy to opublikował relację zatytułowaną W płonącej Warszawie. Opublikowano ją w piśmie Zwyciężymy nr 172 w 1944 roku.

W latach 1945–1949 Kuśmierek był związany z redakcją gazety Trybuna Dolnośląska, a następnie przeniósł się do Warszawy. Od 1973 roku brał udział w pracy redakcyjnej Życia Warszawy. W końcu lat 70. nawiązał współpracę z Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość” i pisał dla prasy drugiego obiegu, między innymi dla Krytyki oraz Biuletynu Informacyjnego Komitetu Obrony Robotników (KOR).

W czasie stanu wojennego Kuśmierek został internowany w obozie w Darłówku. Po ustaniu tego trudnego okresu, w 1989 roku, dołączył do redakcji Gazety Wyborczej. Specjalizował się w problematyce dotyczącej ekonomii i często w swoich reportażach poruszał absurdy PRL-owskiego systemu gospodarczego.

Na początku swojej kariery publikował m.in. tomy stylizowanych na reportaż opowiadań, takich jak Uwaga! Człowiek (1951) i Opowiadania reportera (1954). Wciągu lat 70. stworzył wiele prac, które ukazały się poza cenzurą i na emigracji. W tym czasie opublikował znane tytuły, takie jak Uwaga! Polska (1981), Stan Polski (1982), oraz Obecny (1991). Oprócz reportaży Kuśmierek pisał także scenariusze filmowe, słuchowiska oraz utwory teatralne.

Jego twórczość została doceniona, co zaowocowało przyznaniem mu Nagrody Kisiela w 1990 roku, a także Nagrody Polskiego Pen Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego za rok 1989.

---

Oceń: Józef Kuśmierek

---