Jerzy Szularz, urodzony 17 czerwca 1924 roku w Warszawie, był wybitnym polskim piłkarzem, który zapisał się na kartach historii swoimi osiągnięciami na boisku. Zmarł 7 maja 2005 roku, również w Warszawie.
W trakcie swojej kariery sportowej, grał głównie na pozycji napastnika lub lewego pomocnika, co pozwalało mu na elastyczne dostosowywanie się do różnych zadań i strategii drużyny.
Kariera sportowa
Jerzy Szularz, znakomity piłkarz, swoją karierę rozpoczął w wieku zaledwie 15 lat w klubie Orkan Warszawa. Jego pierwszy sezon miał zainaugurować się w sierpniu 1939 roku, jednak nadciągająca II wojna światowa sprawiła, że rozgrywki te nie mogły być dokończone. W okresie konfliktu Szularz zaangażował się w walkę zbrojną, reprezentując Armię Krajową, gdzie brał udział w powstaniu warszawskim jako członek Batalionu „Czata 49”. Został ranny 6 września 1944 roku i opuścił Warszawę w towarzystwie cywilów, a później był przetrzymywany w obozie Dulag 121 w Pruszkowie.
Po zakończeniu wojny, z nowymi nadziejami i aspiracjami, Szularz wystąpił w swoim pierwszym meczu w wyzwolonej Warszawie, grając dla zespołu Okęcie w spotkaniu przeciw Polonii. Później zagrał również w Warszawiance, a na stałe dołączył do drużyny Polonii. To właśnie z Polonią powiązana jest jego największa sztuka – zdobycie mistrzostwa Polski w sezonie 1946, co stanowiło niemałą sensację. Byłam to pierwsza powojenna zwycięska drużyna z zniszczonej Warszawy, bez stadionu i trenerów. Szularz zdobył łącznie dziesięć bramek, w tym trzy w meczach eliminacyjnych i seven w turnieju finałowym.
W latach 1948–1952 grał w I lidze, występując w 78 meczach, gdzie udało mu się zdobyć 21 bramek. W 1952 roku, wspólnie z Polonią, triumfował w Pucharze Polski, zdobywając niezwykle cenne zwycięstwo w finale nad Legią Warszawa, przy czym jedną z asyst przy bramce zdobytej przez Zdzisława Wesołowskiego odnotował właśnie Szularz.
Rok 1952 okazał się przełomowy, gdyż Polonia spadła do II ligi, gdzie w kolejnych sezonach 1953 i 1954 Szularz zdobył co najmniej 17 goli w 35 meczach. Jego kariera w drużynie Warszawy zakończyła się w 1955 roku, w czasie gry w III lidze. Po zakończeniu kariery zawodniczej, zajął się trenowaniem młodych sportowców w Polonii Warszawa. W czerwcu 1958 roku awansował na trenera zespołu seniorów, z którym udało mu się wprowadzić drużynę do II ligi. W sezonie 1959 zajął razem z zespołem 7. miejsce w grupie północnej II ligi, jednak od stycznia 1960 roku zastąpił go Edward Brzozowski.
Po zakończeniu kariery trenerskiej, Jerzy Szularz został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wolskim, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego futbolu.
Przypisy
- PAMIĘTAJMY O TYCH, KTÓRZY JUŻ ODESZLI - GROBY POLONISTÓW. kspolonia.pl. [dostęp 22.05.2020 r.]
- Poland - Full Cup History. rsssf.com. [dostęp 18.04.2010 r.]
- Dzieci Warszawy, czyli drużyna z gruzów Mistrzem Polski. czarnekoszule.pl. [dostęp 17.04.2010 r.]
- Mistrzostwa Polski 1920 - 2009. 90minut.pl. [dostęp 17.04.2010 r.]
- Historia. ksppolonia.pl. [dostęp 17.04.2010 r.]
- Historia. ksppolonia.pl. [dostęp 18.04.2010 r.]
- Zmarł Jerzy Szularz. sport.pl. [dostęp 18.04.2010 r.]
- a b c Andrzej Gowarzewski Mistrzostwa Polski. Ludzie 1945-1962 (tom 53 Encyklopedii piłkarskiej), wyd. gia, Katowice 2017, s. 188
- a b c d e Andrzej Gowarzewski Polonia, Warszawianka, Gwardia. Prawdziwa historia trzech klubów (tom 7 Kolekcji klubów), wyd. gia, Katowice 2003, s. 44, 59, 102, 269
- Jerzy Szularz w bazie powstańców warszawskich
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Norbert Banaszek | Irmina Rzeźnicka | Magdalena Piekarska | Tadeusz Blauth | Bart Palaszewski | Jakub Nowak (lekkoatleta) | Gerard Zdziarski | Daniel Bogusz | Luiza Złotkowska | Dominika Miłoszewska | Krystian Kuźmicz | Katarzyna Baran | Stanisław Cendrowski | Bartosz Firszt | Jacek Rylski | Adam Chadaj | Jakub Arak | Jerzy Opara | Arnold Aurbach | Dariusz WódkeOceń: Jerzy Szularz