Jacek Zglinicki

---

Życiorys

Jacek Zglinicki, absolwent Liceum im. gen. Karola Świerczewskiego (obecnie im. Miguela de Cervantesa) oraz warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, rozpoczął swoją karierę jako nauczyciel wychowania fizycznego w swoim macierzystym liceum. Zyskał uznanie jako osoba, która potrafiła dotrzeć do trudnej młodzieży.

Swoje pierwsze kroki na stanowisku trenera reprezentacji mężczyzn stawiał w 1978 roku, przejmując drużynę po Stanisławie Majorku, który wcześniej doprowadził polski zespół do brązowego medalu na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku. W listopadzie 1979 roku, podczas finału Pucharu Świata w Szwecji, Polacy zmierzyli się z drużyną ZSRR, przegrywając 17:25 (7:11). Mimo porażki, Zglinicki i jego drużyna wcześniej pokonali m.in. ówczesnych mistrzów świata, zespół RFN 15:11 oraz reprezentacje NRD i Szwecji.

Na igrzyskach olimpijskich w Moskwie, Polacy rozegrały szereg meczów w swojej grupie. W wyniku tych zmagań zdobyli m.in. zwycięstwo nad Kubą (34:19) i Danią (26:12), ale również zremisowali z Węgrami i przegrali z Hiszpanią oraz NRD. Ostatecznie zajęli 4. miejsce w grupie A, co zmusiło ich do rozgrywania meczu o 7. lokatę, który zakończył się zwycięstwem nad Szwajcarami 23:22. W tym okresie, liderem kadry był leworęczny rozgrywający, Jerzy Klempel, który do tej pory jest uznawany za najskuteczniejszego reprezentanta w historii polskiej piłki ręcznej.

Po nieudanym występie na igrzyskach w Moskwie, Zglinicki zakończył pierwszy okres prowadzenia reprezentacji. W latach 1994-1996 jego drużyna nie zdołała awansować do finałów mistrzostw. Jednak w 1985 roku odniósł znaczący sukces, kiedy to doprowadził reprezentację Meksyku do 4. miejsca na mistrzostwach Ameryki w Manaus, co do dziś pozostaje najwyższym osiągnięciem tego zespołu.

Wielkie osiągnięcia Jacka Zglinickiego obejmują również sukcesy klubowe z KS Warszawianka, gdzie przyczynił się do zdobycia wicemistrzostwa Polski w 1994 oraz brązowego medalu w 1993 roku. Warszawianka zdobyła także Puchar Polski w 1994 roku, zakotwiczając się jako jeden z najważniejszych klubów w Warszawie w piłce ręcznej mężczyzn. Zglinicki pracował również w Gwardii Opole oraz Azotach Puławy.

Choć w swoim życiu zmagał się z nowotworem, bezpośrednią przyczyną jego śmierci był udar mózgu, którego doznał wracając z meczu ligowego. Jacek Zglinicki pozostawił po sobie dzieci – córkę Katarzynę i syna Macieja, którzy również grali w piłkę ręczną. W latach 2005-2015 organizowali oni w Warszawie Memoriał Jacka Zglinickiego, w którym uczestniczyły zespoły juniorów młodszych. Zmarły został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 71C-3-18).

---

Oceń: Jacek Zglinicki

---